Μετά από πολλές αναβολές στην ημερομηνία και αφού έφτασε η άνοιξη και οι πρώτες ζέστες είπα να εξαργυρώσω επιτέλους το πολύ πολύ ωραίο δωράκι της καλής μου για οδήγηση . Έφτασα στο χώρο συνάντησης ο οποίος ήταν μέσα σε πίστα κάρτ. Δυο κόκκινα αυτοκίνητα έξω, λάμπανε πεντακάθαρα και γυαλισμένα σαν καλωπισμένες κυριές έτοιμες για έξοδο.
Η αίσθηση αντικρύζοντας αυτά τα αυτοκίνητα είναι όπως παλιά όταν έφτανε ένα αυτοκίνητο στο χωριά και όλοι κατεβαίναν να το αγγίξουν, να το δουν να το θαυμάσουν. Ένα δέος. Και για το κόστος που έχει ως αντικείμενο ηδονής αλλά και τρόμος για το σπίτι που θα πουλήσεις αν τυχόν αθελά σου το κάνεις χαλκομανία...
Αφού συμπλήρωσα και υπέγραψα τα σχετικά έντυπα παράγγειλα ένα φρέντο καπουτσίνο και χάζεψα λίγο τα κάρτ μέχρι να περάσει η ώρα και να έρθει η ώρα. Βρουμ βρούμ, περνούσαν τα διαολάκια κάποια αργά -εμφανώς με αρχάριους οδηγούς-, άλλα τρέχαν σταθερά με ήπιες ταχύτητες και άλλα στρίβαν οριακά σα παλαβά τις διαδοχικές στροφές της πίστας για 10 λεπτα κάνοντας τα λάστιχα να στριγγλίζουν σε κάθε στροφή. Η στροφορμή νικούσε σχεδόν πάντα -ένα μόλις απρόοπτο που κατέληξε οδηγός, και καρτ να γλυστρά, να κάνει τετ- α-κε και να σταματάει πάνω σε σωρούς από ελαστικά-. Καρρό σημαία και όλοι στα pits οδηγοί και μηχανέ...
Ερχεται ο κος Νίκος και με οδηγεί στα αυτοκίνητα. Ίδια αυτοκίνητα με μόνη διαφορά τη σκεπή. Ένα ξάστερο κι ένα ήπιο συμβατικό με σκεπή. Μπαίνω στη θέση του συνοδηγού και προσπαθούσα να προσανατολιστώ στο σαλόνι. Έμφανώς χαμηλωμένο το κάθισμα σε σχέση με τα υπόλοιπα αυτοκίνητα των κοινών θνητών και αρκετά ξαπλωμένη η πλάτη. Τα πόδια τεντωμένα κάπως γιατί η απόσταση καθίσματος πατώματος ήταν μίνιμαλ. Λιγότερες ανέσεις με αντάλλαγμα περισσότερες συγκινήσεις. Δίκαιη θυσία.
Βάζει το κλειδί στη μίζα, περιστρέφει, ανάφλεξη και αρχίζει αυτό το γουργουρητό του V8 κινητήρα μαζί με το μπάσο ήχο που βγάζει η εξάτμιση. Αυτά τα αμάξια αλλιώς ακούγονται απ'έξω και αλλιώς από μέσα. Από μέσα είναι σαφώς ενισχυμένα όλα καθώς εκτός του ήχου νιώθεις και τα τα κύμματα του ήχου να σε ταρακουνάνε.
Ξεκινάμε μια πολύ αργή βόλτα στην οποία μου εξηγεί ο Νίκος το πως λειτουργεί το αυτοκίνητο στις αλλαγές ταχυτήτων. Δεν έχει συμπλέκτη. Περιέργο. Επίσης δεν έχει και μοχλό ταχυτήτων να ανακατέψεις τη κατσαρόλα μη σου κολλήσει η φασολάδα. Και ποιός τον χρειάζεται όταν έχεις τις αλλαγές σε δυο "χειρολαβές ή αυτιά" πως τα λένε πίσω από το τιμόνι και κλάκ δεξιά ανεβάζεις ταχύτητα κλάκ αριστερά κατεβάζεις. Ολα απλά και εύκολα. Νομίζω εκεί θα πάνε τα αμάξια με τον καιρό. Γκάζι φρένο θα είναι και αυτόματα κιβώτια. Ολα για χάρη της απλότητας και ευκολίας στη χρήση.
Είμαι λοιπόν στο τιμόνι, πετάω φρένο και μυζάρω. Γκαγκαγκαγκαααα... Μπάφ!
Γκαγκαγκαγκαγκαγκα μπουφ!!!
Με τίποτα δεν έπαιρνε.
...
Μα τι λέω ο ξεδιάντροπος πάλι; Εμπλεξα τις ιστορίες. Αυτό ήταν από τη τελευταία προσπάθεια να βολτάρω το Ματίζ που φιλοξενούμε ακόμη και δε το έχουμε βάψει μπλέ να το πετάξουμε στη θάλασσα να το κάνουν σπίτι τα χταπόδια...
Πάμε πάλι. Είμαι στο γρήγορο κόκκινο και όχι το αργό κόκκινο αυτοκίνητο. Πατάω φρένο. Πιάνω το κλειδί και το στρίβω δεξιά. Γκκκροοοουυ γρουυυ γκρουυ γουυυυρ παίρνει αμέσως μπροστά και γουργουρίζει σαν άγριο θηρίο απειλητικά. Κοιτάζω καθρέπτη, φλάς, στρίβω κεφάλι μην είναι κανείς δίπλα και αφήνω το φρένο. Απελευθερώνεται και με λίγο γκάζι φεύγει. Σκορτσάρει λίγο στην αρχή μέχρι να ξεκολλήσει και ήταν λόγω μέχρι να πιάσει ο δίσκος στο πλατώ. Λογικό το σκορτσάρισμα μου εξηγεί ο Νίκος, με το καιρό φαγώνεται και σε λίγο καιρό θα χρειαστεί αλλαγή. Δε τόλμησα να ρωτήσω πόσο κάνει ένα σετ δίσκου-πλατώ και ρουλεμάν για τέτοιο αμάξι...
Ξεκινησαμε στο παράδρομο, φτάσαμε σε φανάρι και σιγά σιγά ξεκίνησα για Αττική Οδό. Η απόκριση ακαριαία στο γκάζι αλλά και μεσα στη κίνηση δε σε παίρνει να κάνεις τίποτα απολύτως. Τα βλέμματα στρίβουν και χαζεύουν το αμάξι καθώς προσπαθώ να το βολέψω στο δρόμο. Όντας διπλάσιο σε πλάτος από ένα ματίζ θέλει σε κάποια σημεία προσπάθεια μη ξηλώσεις καθρέφτες, κάδους που εξέχουν και πεζούς στο οδόστρωμα. Σα να οδηγάς νταλίκα στο πλάτος αλλά από το επίπεδο της ρόδας και όχι 2 μέτρα ψηλά.
Το θετικό με τα 4τροχα είναι ότι τελικά όλα μπορείς να τα οδηγήσεις όταν έχεις μάθει να οδηγείς. Είτε καβαλήσεις τρακτέρ Kubota μίνι είτε ferrari 600 ίππων το ένα και το αυτό έχει ως λογική. Μόνο που αλλάζουν είναι οι εντάσεις, τα χιλιόμετρα και η ...ευχαρίστηση. Τα χειριστήρια είναι τα ίδια. Στρογγυλό τιμόνι που στρίβει αριστερά και δεξιά. Φρένο για το φρένο και γκάζι για το γκάζι. Οι ταχύτητες στο τιμόνι είναι το μόνο ασυνήθιστο το οποίο κι αυτό γίνεται αυτόματα μετά από λίγο μόλις πιάσεις τη λογική.
Μπαίνουμε Αττική όδό. Πιάνουμε αριστερή λωρίδα και πάμε για αυτόματη πληρωμή με e-pass. Βολικό. Τη ρωτάς τη κοπέλα στο γκισέ αν είναι ο τιραμόλας από τους Fantastic 4 να τεντωθεί και να σκύψει στο επίπεδο του δρόμου να σου δώσει απόδειξει και να πάρει τα χρήματα της? Φτάνουμε στο στενό των διοδίων, γκτούπ στο σαμαράκι, ακούγεται το μπίπ από το epass, σηκώνεται η μάρα, γκτούπ πάλι στο 2ο σαμαράκι και έτοιμοι για απογειώση. Δε περίμενα κάποια οδηγία από το Νίκο. Είχε δεύτερη ταχύτητα μέσα, σανίδα το γκάζι και κολλάω πίσω στο κάθισμα. Με απίστευτη επιτάχυνση φτάνω 60-70-80 ... 90, αλλάζω ταχύτητα.. και συνεχίζω με 3η ταχύτητα. Τα 120 κμ φτάνουν πάλι σε ελάχιστα δευτερόλεπτα και συνεχίζω... Ο Νίκος δίπλα μου λέει "Βλέπω δεν έχεις πρόβλημα με το γκάζι"...
Το όριο ταχύτητας του δρόμου για τέτοιο αυτοκίνητο είναι απλά καταπιεστικό. Έχεις το καύσιμο, έχεις τον πύραυλο, είσαι δεμένος στο κόκπιτ αλλά σε φρενάρει το όριο ταχύτητας του δρόμου....
Η μαγεία όμως σε αυτό το αμάξι δεν είναι οι τελικές ή έστω οι μεγάλες ταχύτητες αλλά ο ήχος του, η αίσθηση στην επιτάχυνση και η σταθερότητα
στο δρόμο και στις στροφές. Και τα φρένα... Κολάς στο μπαμπρίζ λέμε. Έτσι είναι. Γρήγορα φεύγει και γρήγορα οφείλει να σταματάει...
Από την άλλη δεν έχει την άνεση, τις ζώνες κλιματισμού, την ενημέρωση για το καιρό, το αυτόματο παρκάρισμα, τα GPS, τα κερατιλίκια ηλεκτρονικά, το πρεστίζ και την ηρεμία όπως μια γρήγορη τουριστική Mercedes πολλών αλόγων. Έχει όμως το νεύρο και τη ζωώδη δύναμη όχι ενός αλλά πολλών αφηνιασμένων αλόγων που εκτοξεύουν την αδρεναλίνη στα ύψη.
Έτσι είναι οι ferrari...
Και τις ευχαριστιέσαι στη γρήγορη οδήγηση. Σα να τις έχεις κλέψει...!
Η αίσθηση αντικρύζοντας αυτά τα αυτοκίνητα είναι όπως παλιά όταν έφτανε ένα αυτοκίνητο στο χωριά και όλοι κατεβαίναν να το αγγίξουν, να το δουν να το θαυμάσουν. Ένα δέος. Και για το κόστος που έχει ως αντικείμενο ηδονής αλλά και τρόμος για το σπίτι που θα πουλήσεις αν τυχόν αθελά σου το κάνεις χαλκομανία...
Αφού συμπλήρωσα και υπέγραψα τα σχετικά έντυπα παράγγειλα ένα φρέντο καπουτσίνο και χάζεψα λίγο τα κάρτ μέχρι να περάσει η ώρα και να έρθει η ώρα. Βρουμ βρούμ, περνούσαν τα διαολάκια κάποια αργά -εμφανώς με αρχάριους οδηγούς-, άλλα τρέχαν σταθερά με ήπιες ταχύτητες και άλλα στρίβαν οριακά σα παλαβά τις διαδοχικές στροφές της πίστας για 10 λεπτα κάνοντας τα λάστιχα να στριγγλίζουν σε κάθε στροφή. Η στροφορμή νικούσε σχεδόν πάντα -ένα μόλις απρόοπτο που κατέληξε οδηγός, και καρτ να γλυστρά, να κάνει τετ- α-κε και να σταματάει πάνω σε σωρούς από ελαστικά-. Καρρό σημαία και όλοι στα pits οδηγοί και μηχανέ...
Ερχεται ο κος Νίκος και με οδηγεί στα αυτοκίνητα. Ίδια αυτοκίνητα με μόνη διαφορά τη σκεπή. Ένα ξάστερο κι ένα ήπιο συμβατικό με σκεπή. Μπαίνω στη θέση του συνοδηγού και προσπαθούσα να προσανατολιστώ στο σαλόνι. Έμφανώς χαμηλωμένο το κάθισμα σε σχέση με τα υπόλοιπα αυτοκίνητα των κοινών θνητών και αρκετά ξαπλωμένη η πλάτη. Τα πόδια τεντωμένα κάπως γιατί η απόσταση καθίσματος πατώματος ήταν μίνιμαλ. Λιγότερες ανέσεις με αντάλλαγμα περισσότερες συγκινήσεις. Δίκαιη θυσία.
Βάζει το κλειδί στη μίζα, περιστρέφει, ανάφλεξη και αρχίζει αυτό το γουργουρητό του V8 κινητήρα μαζί με το μπάσο ήχο που βγάζει η εξάτμιση. Αυτά τα αμάξια αλλιώς ακούγονται απ'έξω και αλλιώς από μέσα. Από μέσα είναι σαφώς ενισχυμένα όλα καθώς εκτός του ήχου νιώθεις και τα τα κύμματα του ήχου να σε ταρακουνάνε.
Ξεκινάμε μια πολύ αργή βόλτα στην οποία μου εξηγεί ο Νίκος το πως λειτουργεί το αυτοκίνητο στις αλλαγές ταχυτήτων. Δεν έχει συμπλέκτη. Περιέργο. Επίσης δεν έχει και μοχλό ταχυτήτων να ανακατέψεις τη κατσαρόλα μη σου κολλήσει η φασολάδα. Και ποιός τον χρειάζεται όταν έχεις τις αλλαγές σε δυο "χειρολαβές ή αυτιά" πως τα λένε πίσω από το τιμόνι και κλάκ δεξιά ανεβάζεις ταχύτητα κλάκ αριστερά κατεβάζεις. Ολα απλά και εύκολα. Νομίζω εκεί θα πάνε τα αμάξια με τον καιρό. Γκάζι φρένο θα είναι και αυτόματα κιβώτια. Ολα για χάρη της απλότητας και ευκολίας στη χρήση.
Είμαι λοιπόν στο τιμόνι, πετάω φρένο και μυζάρω. Γκαγκαγκαγκαααα... Μπάφ!
Γκαγκαγκαγκαγκαγκα μπουφ!!!
Με τίποτα δεν έπαιρνε.
...
Μα τι λέω ο ξεδιάντροπος πάλι; Εμπλεξα τις ιστορίες. Αυτό ήταν από τη τελευταία προσπάθεια να βολτάρω το Ματίζ που φιλοξενούμε ακόμη και δε το έχουμε βάψει μπλέ να το πετάξουμε στη θάλασσα να το κάνουν σπίτι τα χταπόδια...
Πάμε πάλι. Είμαι στο γρήγορο κόκκινο και όχι το αργό κόκκινο αυτοκίνητο. Πατάω φρένο. Πιάνω το κλειδί και το στρίβω δεξιά. Γκκκροοοουυ γρουυυ γκρουυ γουυυυρ παίρνει αμέσως μπροστά και γουργουρίζει σαν άγριο θηρίο απειλητικά. Κοιτάζω καθρέπτη, φλάς, στρίβω κεφάλι μην είναι κανείς δίπλα και αφήνω το φρένο. Απελευθερώνεται και με λίγο γκάζι φεύγει. Σκορτσάρει λίγο στην αρχή μέχρι να ξεκολλήσει και ήταν λόγω μέχρι να πιάσει ο δίσκος στο πλατώ. Λογικό το σκορτσάρισμα μου εξηγεί ο Νίκος, με το καιρό φαγώνεται και σε λίγο καιρό θα χρειαστεί αλλαγή. Δε τόλμησα να ρωτήσω πόσο κάνει ένα σετ δίσκου-πλατώ και ρουλεμάν για τέτοιο αμάξι...
Ξεκινησαμε στο παράδρομο, φτάσαμε σε φανάρι και σιγά σιγά ξεκίνησα για Αττική Οδό. Η απόκριση ακαριαία στο γκάζι αλλά και μεσα στη κίνηση δε σε παίρνει να κάνεις τίποτα απολύτως. Τα βλέμματα στρίβουν και χαζεύουν το αμάξι καθώς προσπαθώ να το βολέψω στο δρόμο. Όντας διπλάσιο σε πλάτος από ένα ματίζ θέλει σε κάποια σημεία προσπάθεια μη ξηλώσεις καθρέφτες, κάδους που εξέχουν και πεζούς στο οδόστρωμα. Σα να οδηγάς νταλίκα στο πλάτος αλλά από το επίπεδο της ρόδας και όχι 2 μέτρα ψηλά.
Το θετικό με τα 4τροχα είναι ότι τελικά όλα μπορείς να τα οδηγήσεις όταν έχεις μάθει να οδηγείς. Είτε καβαλήσεις τρακτέρ Kubota μίνι είτε ferrari 600 ίππων το ένα και το αυτό έχει ως λογική. Μόνο που αλλάζουν είναι οι εντάσεις, τα χιλιόμετρα και η ...ευχαρίστηση. Τα χειριστήρια είναι τα ίδια. Στρογγυλό τιμόνι που στρίβει αριστερά και δεξιά. Φρένο για το φρένο και γκάζι για το γκάζι. Οι ταχύτητες στο τιμόνι είναι το μόνο ασυνήθιστο το οποίο κι αυτό γίνεται αυτόματα μετά από λίγο μόλις πιάσεις τη λογική.
Μπαίνουμε Αττική όδό. Πιάνουμε αριστερή λωρίδα και πάμε για αυτόματη πληρωμή με e-pass. Βολικό. Τη ρωτάς τη κοπέλα στο γκισέ αν είναι ο τιραμόλας από τους Fantastic 4 να τεντωθεί και να σκύψει στο επίπεδο του δρόμου να σου δώσει απόδειξει και να πάρει τα χρήματα της? Φτάνουμε στο στενό των διοδίων, γκτούπ στο σαμαράκι, ακούγεται το μπίπ από το epass, σηκώνεται η μάρα, γκτούπ πάλι στο 2ο σαμαράκι και έτοιμοι για απογειώση. Δε περίμενα κάποια οδηγία από το Νίκο. Είχε δεύτερη ταχύτητα μέσα, σανίδα το γκάζι και κολλάω πίσω στο κάθισμα. Με απίστευτη επιτάχυνση φτάνω 60-70-80 ... 90, αλλάζω ταχύτητα.. και συνεχίζω με 3η ταχύτητα. Τα 120 κμ φτάνουν πάλι σε ελάχιστα δευτερόλεπτα και συνεχίζω... Ο Νίκος δίπλα μου λέει "Βλέπω δεν έχεις πρόβλημα με το γκάζι"...
Το όριο ταχύτητας του δρόμου για τέτοιο αυτοκίνητο είναι απλά καταπιεστικό. Έχεις το καύσιμο, έχεις τον πύραυλο, είσαι δεμένος στο κόκπιτ αλλά σε φρενάρει το όριο ταχύτητας του δρόμου....
Η μαγεία όμως σε αυτό το αμάξι δεν είναι οι τελικές ή έστω οι μεγάλες ταχύτητες αλλά ο ήχος του, η αίσθηση στην επιτάχυνση και η σταθερότητα
στο δρόμο και στις στροφές. Και τα φρένα... Κολάς στο μπαμπρίζ λέμε. Έτσι είναι. Γρήγορα φεύγει και γρήγορα οφείλει να σταματάει...
Από την άλλη δεν έχει την άνεση, τις ζώνες κλιματισμού, την ενημέρωση για το καιρό, το αυτόματο παρκάρισμα, τα GPS, τα κερατιλίκια ηλεκτρονικά, το πρεστίζ και την ηρεμία όπως μια γρήγορη τουριστική Mercedes πολλών αλόγων. Έχει όμως το νεύρο και τη ζωώδη δύναμη όχι ενός αλλά πολλών αφηνιασμένων αλόγων που εκτοξεύουν την αδρεναλίνη στα ύψη.
Έτσι είναι οι ferrari...
Και τις ευχαριστιέσαι στη γρήγορη οδήγηση. Σα να τις έχεις κλέψει...!
🇬🇷Father of three 👫🙆 Marathoner 🏃🏼 Triathlete🏊🚴🏼🏃🏼 AlmiraMan💪🏻 Trumpeteer🎺 Novel Writer 📝 Life is too short to wait. Live today! ✨✨✨ apogeiwsh.blogspot.com
ConversionConversion EmoticonEmoticon