Άντρες προσοχή! Το ακόλουθο μήνυμα έχει προγραμματιστεί όχι να αυτοκαταστραφεί αλλά να σας προειδοποιήσει.
Το Μύρτιο Άνδρο του Σκραμπουκιστάν...
Πιθανώς έχει συμβεί και σε σας. Αν όχι πολύ πιθανό να συμβεί στο μέλλον. Γυναίκες πάσας ηλικίας από είκοσι καλοκαιριών μέχρι βαθιά -άντα μαζώχνονται περιοδικά στο άνδρο του Σκραμπουκιστάν κάπου στο κέντρο του ιερού τριγώνου από αρχαιοτάτων ετών που σχηματίζεται μεταξύ Ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο, Ναού του Ηφαίστου στην Αθήνα και Σαλαμυκόνου. Δεν έχω εντοπίσει ακριβώς που αλλά μόλις τελειώσει ο Σκοτ με τη Νορβηγία αυτή θα είναι σίγουρα μια επόμενη αποστολή του. Να σώσει τον κόσμο από το Σκραμπούκι! Όοοοοχι, τον κόσμο όλο. Τις γυναίκες βασικά καθώς σπανίως υπάρχει απειλή προς το άρρεν φύλλο από τη μαγεία του Σκραμπούκι.
Που λες μοναδικέ μου αναγνώστη.... Α σήμερα δεν είσαι μόνος τελικά. Είστε δύο βλέπω. Εεεεπ; Εσύ; Εσύ ο άλλος που κρυφοκοιτάς και δε το μαρτυράς; Εσύ που δεν έχεις κατοχυρώσει μια θέση στη λίστα αναγνωστών στα δεξιά της οθόνης και λαθραναγνώσκεις αυτή τη στιγμή ... εσύ τέλος πάντων άκου!
Υπάρχει που λες ένα άνδρο εδώ κοντά μεγάλο και θαυμαστό. Το Μύρτιο Άνδρο του Σκραμπουκιού στην Ελλάδα, στη καρδιά της χώρας την Αττική που σύντομα θα είναι και το κεντρικό σημείο αναφοράς για όλες τις σκραμπουκουκούδες! Μ'αρέσει η λέξη αυτή, γεμίζει το στόμα όταν τη λες όπως σχεδόν ο λουκουμάς όταν τον προφέρεις.
Πληροφορίες από τα ζόμπι θύματα που έχουν πέσει στον ιστό της μεγάλης Σκραμπουκοαφέντρας που διοικεί το Μύρτιο Άνδρο λένε ότι απλώνεται σε πολλαπλά επίπεδα και σε πολλούς ενδιάμεσους χώρους η ανάπτυξη του Άνδρου. Στο κύριο όροφο λένε ότι γίνονται οι βαφές ενώ τα άλλα επίπεδα είναι βοηθητικοί χώροι. Πάνε όλες εκεί και απλώνουν χαρτιά, πιάνουν στα χέρια τους τα πασαλειφτήρια τα οποία αλλάζουν με τη μέρα; με το σκοπό της συνάντησης; Ίσως και με τα φεγγάρια. Κανείς δε ξέρει ακριβώς.
Δε ξέρω, νομίζω αγγίζει τα στενά όρια της αίρεσης το άνδρο αυτό το καλλιτεχνικά κολασμένο! Πηγαίνουν εκεί, υπάρχει η αρχιπασαλείφτρα, και αφού δείξει τι θα κάνουν ξεκινάνε όλες μαζί και το επιχειρούν. Τόσο μαγική είναι η επίδραση της συνεδρίας που οι περισσότερες μετά επαναλαμβάνουν στο αυτόματο τη διαδικασία και στα σπίτια τους. Για ώρες και μέρες πολλές. Μέχρι που εφευρίσκει ένα κόλπο, μια νέα μαγκιά και τις μαζώχνει στο επόμενο κάλεσμα και κάνουν κάτι καινούργιο.
Να, τις προάλλες πήραν κάτι κουτάκια μια χαρά κουτάκια του θεού και τα παλαιώσαν. Τα κάναν να φαίνονται παλιά. Άκου τώρα ρε φίλε πράγματα! Αντί να φτιάξουμε τα παλιά σα καινούργια, οοοόχιιι, να πάμε αντίθετα, να κολυμπήσουμε αντίθετα στο ποτάμι, σα σολομοί, μέχρι να μην έχει άλλο ανηφόρα, μέχρι να κάνουμε τα καινούργια παλιά!
Ένα άλλο ήταν που ήρθε το αμόρε σπίτι και μου καλοκοίταζε τις σελίδες από ότι είχα γράψει ως εκείνη τη μέρα και ήθελε να τις κάνει βιβλίο. Άστες κάτω καλή μου της λέω, δεν είναι έτοιμο τίποτα ακόμη, ούτε απώ ωρθωγράφω δε το αίχο παιρρασι, όχι, επέμενε αυτή.
Ήθελε να το κάνει βιβλίο. Κάτι κόντεξ, κόπτιξ, εξπόστιξ, μπότιξ, τρίπλεξ δε κατάλαβα, κάτι τρελά μου έλεγε. Έφυγε από το σπίτι κεφάτη και γύρισε πιο κεφάτη με γουτεμβουργικές γνώσεις και όρεξη να βρει εξιλαστήριο θύμα να βιβλιοδέσει. Έτσι θα τα έχεις, λέει; Σκόρπιες σελίδες θα είναι το βιβλίο σου; Κι αν φυσήξει; κι αν βρέξει; το Σκοτοβιβλίο σου αντέχει;
Εκείνη τη στιγμή μια βροντή σείει το σπίτι, έχει μόλις ξεσπάσει μπόρα. Ανοίγει τη πόρτα του μπαλκονιού να μαζέψει γρήγορα τα ρούχα και τότε σχηματίζεται ρεύμα. Ως επόμενο μου παίρνει τη στοίβα με τις φρεσκοτυπωμένες σελίδες από το τραπέζι, τις πετάει στον αέρα σα τραπουλόχαρτα, ένα μωρό δαγκώνει το κεφάλαιο 3 και πιάνει αρκετές με χεράκια φουλ στη μαρμελάδα και ένα άλλο σκίζει τυχαίες σελίδες του 11 και 17 φωνάζοντας "πάειιιιιι"... Εγώ να μαζεύω σελίδες με αλλόκοτη υστερία σαν να ήταν πενηντόευρα και να προσπαθώ να σώσω ότι σώζεται. Μια τρέλα...
Όλα τα παραπάνω προς επιβεβαίωση της λαϊκής σκραμπουκικής ρήσης "Κάλλιο βιβλιόδενε παρά σελιδογύρευε"...
Για να επιστρέψω στο θέμα τώρα να μη πλατειάζω πολύ, τώρα τελευταία στις νέες καλλιτεχνικές ανησυχίες του Μύρτιου Άνδρου η νεότερη προσθήκη, φήμες λένε, είναι το Αρτ Ζούρναλ Κλάμπ. Τι είναι αυτό τώρα. Θα το πω όσο πιο λιανά γίνεται απευθυνόμενος στους άντρες αναγνώστες που δε θα μάθουν ποτέ στα αλήθεια τι είναι και δε θα έχω και κάποιον να αμφισβητήσει την εγκυρότητα της πληροφορίας...
Παίρνει λέει η αρχηγός και έπειτα οι άλλες επαναλαμβάνουν, κάτι μίστς (ομίχλες;;;), κάτι σπρέι, κάτι γουότερ κώλος (το ρ δε προφέρεται), κάτι ακρυλικά μελάνια, τα ανακατεύουν λίγα λίγα ή και όλα μαζί σε μια καλλιτεχνική μαρμίτα και τα σερβίρουν μαζί με μια πάστα σε καμβάδες, χαρτιά, χαρτόνια, υφάσματα και σεντόνια. Μετά παίρνουν φωτογραφίες, σφραγίδες, γραμματόσημα, κουμπιά (φερμουάρ όχι;;; Στο πηγάδι κατουρήσαν τα κακόμοιρα;) και τα τοποθετούν ατημέλητα πάνω τους με μια αρτιστική τάξη που ορίζεται από τους κανόνες της δημιουργίας του χάους.
Δημιουργία από τα βάθη του χάους δηλαδή!
Όπως και χαοτικά έχει πολλαπλασιαστεί ο όγκος των σκραμπουκο-εργαλείων και σκραμπουκο-υλικών του αμόρε. Ξεκίνησε δειλά δειλά με μια κόλα, ένα κοπίδι, ένα ψαλίδι που κόβει καρδιογραφήματα που χωρούσαν σε μια κασετίνα παιδιού δημοτικού, μετά πρόσθεσε ακόμη μερικά και κατάλαβε ένα κασόνι και τέλος πάντων να μη τα πολυλογώ τώρα όλη η πραμάτεια πιάνει ένα ολόκληρο δωμάτιο που έχω παρουσιάσει παλιότερα χωρίς τις τελευταίες προσθήκες του τρισδιάστατου εκτυπωτή, του ρούτερ τριβείου και της οξυγονοκόλλησης (omg..)
Αλλά έτσι είναι οι γυναίκες. Έχουν έμφυτη τη τάση να καταλαμβάνουν όλο το χώρο από συρτάρι μέχρι βίλα!
Για τα έξοδα δε διαμαρτύρομαι, όλοι έχουν την Αχίλλειο πτέρνα τους και μια μαύρη τρύπα που καταναλώνουν χρήματα για τα μη (όπως λένε οι παλιοί που περάσαν κατοχή) απαραίτητα έξοδα δηλαδή τρόφιμα.
Άλλος τα ρίχνει στο καπνό, στο ποτό, σε ταξίδια, σε θεάματα, σε μπουζούκια, βιβλία, κινητά υπολογιστές και δε τελειώνει αυτή η λίστα όσα και να πω.
Εγώ πχ τώρα σκέφτομαι ότι δυο ποδήλατα, ένα αγωνιστικό προπόνησης-αποστάσεων και ένα σιδερένιο οσονούπω βιντάζ (να το στείλω στο Μύρτιο Άνδρο για μια σπέσιαλ βαφή - παλαίωση να το κάνουν να φαίνεται του 70';;;),δεν είναι αρκετά. Χρειάζομαι ένα και για εκτός δρόμου διαδρομές. Για χωματόδρομους, λιβάδια, όρη και βουνά.
Και για άλλη μια φορά θα ισοφαρίσω το αμόρε σε έξοδα έτους με μια αγορά...
Ένα ακόμη και τελειώνω...
Ίσως το χειρότερο; Έρχεται σπίτι και νομίζεις ότι έχεις παντρευτεί το Μάκη το βαφιά. Δάχτυλα χέρια ρούχα όλα μια αρτιστική μαγεία.
Το χαμόγελο και η χαρά καθώς και οι φορτισμένες της μπαταριές αξίζουν όλη τη μουτζούρα και τα πασαλείμματα..!
Ίσως τελικά να μην είναι κακή επιρροή το Μύρτιο Άνδρο!!! Περισσότερα σε επόμενη ανάρτηση ...
Το Μύρτιο Άνδρο του Σκραμπουκιστάν...
Πιθανώς έχει συμβεί και σε σας. Αν όχι πολύ πιθανό να συμβεί στο μέλλον. Γυναίκες πάσας ηλικίας από είκοσι καλοκαιριών μέχρι βαθιά -άντα μαζώχνονται περιοδικά στο άνδρο του Σκραμπουκιστάν κάπου στο κέντρο του ιερού τριγώνου από αρχαιοτάτων ετών που σχηματίζεται μεταξύ Ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο, Ναού του Ηφαίστου στην Αθήνα και Σαλαμυκόνου. Δεν έχω εντοπίσει ακριβώς που αλλά μόλις τελειώσει ο Σκοτ με τη Νορβηγία αυτή θα είναι σίγουρα μια επόμενη αποστολή του. Να σώσει τον κόσμο από το Σκραμπούκι! Όοοοοχι, τον κόσμο όλο. Τις γυναίκες βασικά καθώς σπανίως υπάρχει απειλή προς το άρρεν φύλλο από τη μαγεία του Σκραμπούκι.
Που λες μοναδικέ μου αναγνώστη.... Α σήμερα δεν είσαι μόνος τελικά. Είστε δύο βλέπω. Εεεεπ; Εσύ; Εσύ ο άλλος που κρυφοκοιτάς και δε το μαρτυράς; Εσύ που δεν έχεις κατοχυρώσει μια θέση στη λίστα αναγνωστών στα δεξιά της οθόνης και λαθραναγνώσκεις αυτή τη στιγμή ... εσύ τέλος πάντων άκου!
Υπάρχει που λες ένα άνδρο εδώ κοντά μεγάλο και θαυμαστό. Το Μύρτιο Άνδρο του Σκραμπουκιού στην Ελλάδα, στη καρδιά της χώρας την Αττική που σύντομα θα είναι και το κεντρικό σημείο αναφοράς για όλες τις σκραμπουκουκούδες! Μ'αρέσει η λέξη αυτή, γεμίζει το στόμα όταν τη λες όπως σχεδόν ο λουκουμάς όταν τον προφέρεις.
Πληροφορίες από τα ζόμπι θύματα που έχουν πέσει στον ιστό της μεγάλης Σκραμπουκοαφέντρας που διοικεί το Μύρτιο Άνδρο λένε ότι απλώνεται σε πολλαπλά επίπεδα και σε πολλούς ενδιάμεσους χώρους η ανάπτυξη του Άνδρου. Στο κύριο όροφο λένε ότι γίνονται οι βαφές ενώ τα άλλα επίπεδα είναι βοηθητικοί χώροι. Πάνε όλες εκεί και απλώνουν χαρτιά, πιάνουν στα χέρια τους τα πασαλειφτήρια τα οποία αλλάζουν με τη μέρα; με το σκοπό της συνάντησης; Ίσως και με τα φεγγάρια. Κανείς δε ξέρει ακριβώς.
Δε ξέρω, νομίζω αγγίζει τα στενά όρια της αίρεσης το άνδρο αυτό το καλλιτεχνικά κολασμένο! Πηγαίνουν εκεί, υπάρχει η αρχιπασαλείφτρα, και αφού δείξει τι θα κάνουν ξεκινάνε όλες μαζί και το επιχειρούν. Τόσο μαγική είναι η επίδραση της συνεδρίας που οι περισσότερες μετά επαναλαμβάνουν στο αυτόματο τη διαδικασία και στα σπίτια τους. Για ώρες και μέρες πολλές. Μέχρι που εφευρίσκει ένα κόλπο, μια νέα μαγκιά και τις μαζώχνει στο επόμενο κάλεσμα και κάνουν κάτι καινούργιο.
Να, τις προάλλες πήραν κάτι κουτάκια μια χαρά κουτάκια του θεού και τα παλαιώσαν. Τα κάναν να φαίνονται παλιά. Άκου τώρα ρε φίλε πράγματα! Αντί να φτιάξουμε τα παλιά σα καινούργια, οοοόχιιι, να πάμε αντίθετα, να κολυμπήσουμε αντίθετα στο ποτάμι, σα σολομοί, μέχρι να μην έχει άλλο ανηφόρα, μέχρι να κάνουμε τα καινούργια παλιά!
Ένα άλλο ήταν που ήρθε το αμόρε σπίτι και μου καλοκοίταζε τις σελίδες από ότι είχα γράψει ως εκείνη τη μέρα και ήθελε να τις κάνει βιβλίο. Άστες κάτω καλή μου της λέω, δεν είναι έτοιμο τίποτα ακόμη, ούτε απώ ωρθωγράφω δε το αίχο παιρρασι, όχι, επέμενε αυτή.
Ήθελε να το κάνει βιβλίο. Κάτι κόντεξ, κόπτιξ, εξπόστιξ, μπότιξ, τρίπλεξ δε κατάλαβα, κάτι τρελά μου έλεγε. Έφυγε από το σπίτι κεφάτη και γύρισε πιο κεφάτη με γουτεμβουργικές γνώσεις και όρεξη να βρει εξιλαστήριο θύμα να βιβλιοδέσει. Έτσι θα τα έχεις, λέει; Σκόρπιες σελίδες θα είναι το βιβλίο σου; Κι αν φυσήξει; κι αν βρέξει; το Σκοτοβιβλίο σου αντέχει;
Εκείνη τη στιγμή μια βροντή σείει το σπίτι, έχει μόλις ξεσπάσει μπόρα. Ανοίγει τη πόρτα του μπαλκονιού να μαζέψει γρήγορα τα ρούχα και τότε σχηματίζεται ρεύμα. Ως επόμενο μου παίρνει τη στοίβα με τις φρεσκοτυπωμένες σελίδες από το τραπέζι, τις πετάει στον αέρα σα τραπουλόχαρτα, ένα μωρό δαγκώνει το κεφάλαιο 3 και πιάνει αρκετές με χεράκια φουλ στη μαρμελάδα και ένα άλλο σκίζει τυχαίες σελίδες του 11 και 17 φωνάζοντας "πάειιιιιι"... Εγώ να μαζεύω σελίδες με αλλόκοτη υστερία σαν να ήταν πενηντόευρα και να προσπαθώ να σώσω ότι σώζεται. Μια τρέλα...
Όλα τα παραπάνω προς επιβεβαίωση της λαϊκής σκραμπουκικής ρήσης "Κάλλιο βιβλιόδενε παρά σελιδογύρευε"...
Για να επιστρέψω στο θέμα τώρα να μη πλατειάζω πολύ, τώρα τελευταία στις νέες καλλιτεχνικές ανησυχίες του Μύρτιου Άνδρου η νεότερη προσθήκη, φήμες λένε, είναι το Αρτ Ζούρναλ Κλάμπ. Τι είναι αυτό τώρα. Θα το πω όσο πιο λιανά γίνεται απευθυνόμενος στους άντρες αναγνώστες που δε θα μάθουν ποτέ στα αλήθεια τι είναι και δε θα έχω και κάποιον να αμφισβητήσει την εγκυρότητα της πληροφορίας...
Παίρνει λέει η αρχηγός και έπειτα οι άλλες επαναλαμβάνουν, κάτι μίστς (ομίχλες;;;), κάτι σπρέι, κάτι γουότερ κώλος (το ρ δε προφέρεται), κάτι ακρυλικά μελάνια, τα ανακατεύουν λίγα λίγα ή και όλα μαζί σε μια καλλιτεχνική μαρμίτα και τα σερβίρουν μαζί με μια πάστα σε καμβάδες, χαρτιά, χαρτόνια, υφάσματα και σεντόνια. Μετά παίρνουν φωτογραφίες, σφραγίδες, γραμματόσημα, κουμπιά (φερμουάρ όχι;;; Στο πηγάδι κατουρήσαν τα κακόμοιρα;) και τα τοποθετούν ατημέλητα πάνω τους με μια αρτιστική τάξη που ορίζεται από τους κανόνες της δημιουργίας του χάους.
Δημιουργία από τα βάθη του χάους δηλαδή!
Όπως και χαοτικά έχει πολλαπλασιαστεί ο όγκος των σκραμπουκο-εργαλείων και σκραμπουκο-υλικών του αμόρε. Ξεκίνησε δειλά δειλά με μια κόλα, ένα κοπίδι, ένα ψαλίδι που κόβει καρδιογραφήματα που χωρούσαν σε μια κασετίνα παιδιού δημοτικού, μετά πρόσθεσε ακόμη μερικά και κατάλαβε ένα κασόνι και τέλος πάντων να μη τα πολυλογώ τώρα όλη η πραμάτεια πιάνει ένα ολόκληρο δωμάτιο που έχω παρουσιάσει παλιότερα χωρίς τις τελευταίες προσθήκες του τρισδιάστατου εκτυπωτή, του ρούτερ τριβείου και της οξυγονοκόλλησης (omg..)
Αλλά έτσι είναι οι γυναίκες. Έχουν έμφυτη τη τάση να καταλαμβάνουν όλο το χώρο από συρτάρι μέχρι βίλα!
Για τα έξοδα δε διαμαρτύρομαι, όλοι έχουν την Αχίλλειο πτέρνα τους και μια μαύρη τρύπα που καταναλώνουν χρήματα για τα μη (όπως λένε οι παλιοί που περάσαν κατοχή) απαραίτητα έξοδα δηλαδή τρόφιμα.
Άλλος τα ρίχνει στο καπνό, στο ποτό, σε ταξίδια, σε θεάματα, σε μπουζούκια, βιβλία, κινητά υπολογιστές και δε τελειώνει αυτή η λίστα όσα και να πω.
Εγώ πχ τώρα σκέφτομαι ότι δυο ποδήλατα, ένα αγωνιστικό προπόνησης-αποστάσεων και ένα σιδερένιο οσονούπω βιντάζ (να το στείλω στο Μύρτιο Άνδρο για μια σπέσιαλ βαφή - παλαίωση να το κάνουν να φαίνεται του 70';;;),δεν είναι αρκετά. Χρειάζομαι ένα και για εκτός δρόμου διαδρομές. Για χωματόδρομους, λιβάδια, όρη και βουνά.
Και για άλλη μια φορά θα ισοφαρίσω το αμόρε σε έξοδα έτους με μια αγορά...
Ένα ακόμη και τελειώνω...
Ίσως το χειρότερο; Έρχεται σπίτι και νομίζεις ότι έχεις παντρευτεί το Μάκη το βαφιά. Δάχτυλα χέρια ρούχα όλα μια αρτιστική μαγεία.
Το χαμόγελο και η χαρά καθώς και οι φορτισμένες της μπαταριές αξίζουν όλη τη μουτζούρα και τα πασαλείμματα..!
Ίσως τελικά να μην είναι κακή επιρροή το Μύρτιο Άνδρο!!! Περισσότερα σε επόμενη ανάρτηση ...
🇬🇷Father of three 👫🙆 Marathoner 🏃🏼 Triathlete🏊🚴🏼🏃🏼 AlmiraMan💪🏻 Trumpeteer🎺 Novel Writer 📝 Life is too short to wait. Live today! ✨✨✨ apogeiwsh.blogspot.com
12 σχόλια
Click here for σχόλιαΤα πας πάρα πολύ καλά. Σκέφτομαι να σε κάνουμε επίτιμο μέλος να ανακατευεις τα ματζούνια μας στην μαρμίτα!!!! Και να μας φτιάχνεις βιβλία να βιβλιοδένουμε!
ReplyΗ αρχιπασαλείφτρα
Να'σαι καλά!! Με έκανες και γέλασα!! Υπάρχουν κι άλλοι συμπάσχοντες πάντως! Ίσως πρέπει να φτιάξετε club!! Θα έχεις πολλούς υποστηριχτές!!
ReplyΚαλή συνέχεια!!
xxaxaxaxax αν είσαι εσύ ο πρώτος ο καλός μου είναι ο δεύτερος και δειλώνει δηλώνει τυχερός που η αρχιπασαλίφτρα μου δεν είναι κοντά γγγγρρρρ!!!!! και ας κλαίγομαι δεν τον συγκινούν τα κροκοδείλια δάκρυα μου (μπου χου!!!!!). και όταν φωνάζω έλα στάσου να σου βγάλω μια Φώτο να σκραπαρω τρέχει μακριά λές και η φωτό θα του φυλακίσει την ψυχή και όχι τις αναμνήσεις……
ReplyΚάποια στιγμή θα έρθω να δω πασαλείματα, μαρμίτες, ματζούνια κλπ! Για τη βιβλιοδεσία κάποια μέρα επίσης...!
ReplyΓεια σου!! Για να υπάρξει club χρειαζόμαστε κοινό σημείο αναφοράς. Group therapy club ίσως; Το ερώτημα είναι : πόσοι εκείνη την ώρα της απουσίας στο σκραμπούκι μπορούν ανεμπόδιστοι να δούν ποδόσφαιρο ή να λιώσουν στο ps3 με τα πόδια ΠΆΝΩ στο τραπεζάκι του σαλονιού!!! Χαχαχα!
ReplyΝα! Σε τσάκωσα! Εσύ είσαι ο λαθραναγνώστης που έλεγα πάνω! Ο ανώνυμος! Χαχαχα! Λοιπόν σε έχει μάθει φαίνεται και δε χαμπαριάζει από δάκρυα! Μα γιατί να τον σκραπάρεις; Λες να του αρέσει να βλέπει τη φάτσα του γύρω από ουράνια τοξα, χαρούμενες μπομποσφραγίδες με ένα οσκαργουαλντερικό εδάφιο από κάτω που ίσως τον χαρακτηρίζει στα αλήθεια; Πρέπει να βρείς ένα πιο δεκτικό μοντέλο για φωτογράφιση. Ένα καμαρίνι; Ένα λουλούδι; Συνεχίζεις να θές να φέρνει σε άνθρωπο ε; Ε τότε ένα playmobil!!! :-)
ReplyΧαχαχχαχαχαχαχχ!!!! Υποκλίνομαι!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Σε συμπονούμε όλες οι άρρωστες μαζί και η αρχιπασαλείφτρα και σου δίνουμε μια ιδέα χαλάρωσης και έμπνευσης: Να μαζευτείτε όλοι οι ταλαίπωροι άντρες μαζί με τα πιτσιρίκια και να πασαλείψετε με την ψυχή σας!!!!!!!!!!!!!! Το καθάρισμα θα το κάνουμε εμείς! (Όπως πάντα άλλωστε!!!) Θα αισθανθείτε ανάλαφροι!!!!! Στη συνέχεια θα γράψετε ττην εμπειρία σας σε βιβλίο και θα σας το βιβλιοδέσουμε!!!!!!!! Μπορεί η όλη εμπειρία να γίνει και ταινία!!! Τα δικαιώματα θα τα αξιοποιήσουμε βέβαια για αγορά νέων υλικών και μπύρας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Να χαίρεσαι το γλυκό σου αμόρε και τα σκιουράκια σου!!!!!!!!!!!!! <3
ReplyΒρίσκω πολύ δύσκολο να στριμώξεις ένα τσούρμο άντρες να πασαλείψουν χαρτιά. Ίσως όμως να ήταν πιο πρόθυμοι αν το πασάλειμα περιελάμβανε και κατανάλωση αμνοεριφίων από λαδόκολα! :P Ποιός ξέρει? Ίσως στο μέλλον ! :-) Ευχαριστώ!
ReplyΧαχαχα ααα ρε κακομοιρουλι τι τραβας κι εσυ ε;;; αλλες γυναικες θελουν κερια και σαμπανιες... ακριβα κοσμηματα και αρμανια... κι εμεις προτιμαμε να ειμαστε σαν το Μακη το βαφια... αλλες πανε κομμωτηριο καθε βδομαδα και θελουν 5αστερα χοτελ για διακοπες κι εμεις αγοραζουμε μελανια; χαχαχ αλλοι τρεχουν σαν μουρλοι με τα ποδηλατα στα βουνα κι εμεις κλεινομαστε στα αντρα με τις αλλες πασαλειφτρες ε? Ολοι τρελοι ειμαστε αγαπη μου απλα η δικη μας τρελα νας σωζει απο τα προζακ ;)
ReplyΕυχαριστουμε αρχιπασαλειφτρα και αστε τον να λεει ♥
Πήρατε τον τρισδιάστατο εκτυπωτή;
Replyναι, και την οξυγονοκόλληση και τώρα δε χωράμε στο σπίτι! :p
Reply:-) έτσι ειναι, καλά τα λές Αμαλία.
ReplyΟ καθένας με τη τρέλα του...
Η μεγαλύτερη τρέλα όμως ξέρεις ποιά ειναι;;; Το να μην έχεις καμία απολύτως τρέλα... !
ConversionConversion EmoticonEmoticon