Έχουν δηλώσει ότι δε θα θέλαν να με έχουν γείτονα εξαιτίας του ότι παίζω μουσική. Έχω να απαντήσω όμως ότι δε φταίει η μουσική όμως. Φταίει το ΤΙ στον ακατονόμαστο μουσική σου βάζει στη διαπασόν ο "λατρεμένος" σου γείτονας και φυσικά το ποιες είναι αυτές οι ώρες που επιλέγει να βάλει τα best of καψουροτράγουδα, τα σκυλάδικα, τα κλαρίνα, να παίξει τα drums του, να ξεδώσει βρε αδερφάκι κάπως ο άνθρωπος.
Το έχω ζήσει το όνειρο να έχεις φασαριόζους γείτονες που δε σέβονται. Το χειρότερο όμως ever, ήταν η φαεινή ιδέα να αποκτήσει το σπίτι παπαγάλο. Από αυτούς τους γκρι με τη κόκκινη ουρά. Που άρχιζε τα σφυρίγματα και τα κρωξίματα από τις 6. Και τι να τον κάνεις το παπαγάλο? Να τον βγάλεις στο μπαλκόνι να τρελαίνει τους γείτονες? Ας τα αφήσω όμως αυτά και ας επιστρέψω στο βασικό ειρμό της ανάρτησης.
Φαντάζεσαι όμως ο γείτονας να έπαιζε τα τραγούδια που σου αρέσουν?
Και κάπως έτσι ανέσυρα από κάτι σκοτεινές συνάψεις των νευρώνων εκείνη τη μελωδία της Sandra και άρχισα να πατάω νότες. Εντάξει, άνοιξα και το συ-σωλήν (youtube) να το θυμηθώ πως πάει και το θυμήθηκα! (καλά, δεν είναι και το flight of the bubble-bee σε δυσκολία, μη τρελαθούμε, χαχα!)
Μα πόσο λατρεύω αυτά τα παλιά ντισκοτράγουδα! Μα δεν είναι κι αυτά αξέχαστα όμως? Όσα και νεότερα τραγούδια να βγουν, εκείνα παραμένουν all time classic. Ίσως φταίει που μου έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη από μικρή ηλικία. Θυμάμαι τα έβαζε η μάνα μου στο ράδιο, τότε που ήταν φρέσκα και μεγάλα hit της εποχής, τότε που μέναμε στο Ναύπλιο ακόμη. Και φυσικά αργότερα, στα πάρτι στο σχολείο, ή στα πάρτι στο φροντιστήριο αυτά ακούγαμε. Με αυτά μεγαλώσαμε.
Discoτράγουδα.
Ωραίες εποχές!
Σήμερα όμως αποφάσισα να σας πάρω τα αυτιά με τη γνωστότερη μελωδία της Sandra.
enjoy :
Το έχω ζήσει το όνειρο να έχεις φασαριόζους γείτονες που δε σέβονται. Το χειρότερο όμως ever, ήταν η φαεινή ιδέα να αποκτήσει το σπίτι παπαγάλο. Από αυτούς τους γκρι με τη κόκκινη ουρά. Που άρχιζε τα σφυρίγματα και τα κρωξίματα από τις 6. Και τι να τον κάνεις το παπαγάλο? Να τον βγάλεις στο μπαλκόνι να τρελαίνει τους γείτονες? Ας τα αφήσω όμως αυτά και ας επιστρέψω στο βασικό ειρμό της ανάρτησης.
Φαντάζεσαι όμως ο γείτονας να έπαιζε τα τραγούδια που σου αρέσουν?
Και κάπως έτσι ανέσυρα από κάτι σκοτεινές συνάψεις των νευρώνων εκείνη τη μελωδία της Sandra και άρχισα να πατάω νότες. Εντάξει, άνοιξα και το συ-σωλήν (youtube) να το θυμηθώ πως πάει και το θυμήθηκα! (καλά, δεν είναι και το flight of the bubble-bee σε δυσκολία, μη τρελαθούμε, χαχα!)
Μα πόσο λατρεύω αυτά τα παλιά ντισκοτράγουδα! Μα δεν είναι κι αυτά αξέχαστα όμως? Όσα και νεότερα τραγούδια να βγουν, εκείνα παραμένουν all time classic. Ίσως φταίει που μου έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη από μικρή ηλικία. Θυμάμαι τα έβαζε η μάνα μου στο ράδιο, τότε που ήταν φρέσκα και μεγάλα hit της εποχής, τότε που μέναμε στο Ναύπλιο ακόμη. Και φυσικά αργότερα, στα πάρτι στο σχολείο, ή στα πάρτι στο φροντιστήριο αυτά ακούγαμε. Με αυτά μεγαλώσαμε.
Discoτράγουδα.
Ωραίες εποχές!
Σήμερα όμως αποφάσισα να σας πάρω τα αυτιά με τη γνωστότερη μελωδία της Sandra.
enjoy :
🇬🇷Father of three 👫🙆 Marathoner 🏃🏼 Triathlete🏊🚴🏼🏃🏼 AlmiraMan💪🏻 Trumpeteer🎺 Novel Writer 📝 Life is too short to wait. Live today! ✨✨✨ apogeiwsh.blogspot.com
2 σχόλια
Click here for σχόλιαΣφεντόνα δεν έχεις; Για τον παπαγάλο εννοώ.
ReplyΧαρίστηκε σε ένα πιο φιλόξενο σπίτι που δε τους πειράζουν τα κρωξίματα και τα πούπουλα και όλα τα συναφή οπότε ησυχάσαμε..
ReplyConversionConversion EmoticonEmoticon