Κυριακή πρωί. Ξυπνάω, φτιάχνω καφέ και πάω να ανοίξω τον υπολογιστή. Με έκπληξη διαπιστώνω ότι ...
... δεν έχω πια υπολογιστή αφού τον ξήλωσα τον πακέταρα και τον έστειλα σε έναν λάτρη των Mac να χαρεί με μια δόση τεχνολογίας αιχμής του 2009. Η ιδέα του να μην έχεις υπολογιστή στο σπίτι είναι πολύ διαφορετική με το πράγματι να μην έχεις και στη θέση του να έχεις κάτι άλλο.
Και τι άλλο υπάρχει πια εκεί? Αντί 101 πλήκτρα πλέον έχω ένα ηλεκτρικό πιάνο Yamaha P-45B με 88 πλήκτρα και σε κάθε ευκαιρία που ξεκλέβω λίγο χρόνο (ακόμη και 15 λεπτά συνεχόμενου χρόνου) κάθομαι και παίζω. Η μάλλον μαθαίνω να παίζω.
Το ανατρεπτικό Project για το 2019 μπήκε σε δράση με τον ΗΥ να παίρνει δρόμο καθώς έβλεπα ότι δεν έκανα πια τίποτα σοβαρά δημιουργικό σε αυτόν και έτρωγα τον χρόνο μου με θεάματα/forums/social. Με ένα μουσικό υπόβαθρο σε αρμόνιο και τρομπέτα στην εφηβική ηλικία, η μετάβαση σε άλλο όργανο δεν φαίνεται μεγάλο βουνό. Βέβαια το κάθε όργανο έχει τη δυσκολία του οπότε ξεκίνησα από τα πολύ βασικά με ασκήσεις της μεθόδου Beyer. Προς το παρών δε θα μου λείψει ο ΗΥ. Και στην δουλειά σε μια οθόνη μπροστά είμαι, συνδεδεμένος στο matrix. Οπότε σπίτι ας είμαι αποσυνδεμένος από όλα αυτά τα digital distractions ;-)
Οπότε τα βράδια μετά τις υποχρεώσεις της μέρας και τις προπονήσεις περνάνε κάπως έτσι :
Στα μεγάλα ατού ενός ηλεκτρικού πιάνου είναι ότι έχεις την αίσθηση των πλήκτρων και τον ήχο ενός πιάνου αλλά μπορείς να κάνεις την εξάσκηση σου με ακουστικά ώστε να μην ενοχλείς κανέναν, καμία ώρα της μέρας ή νύχτας.
ConversionConversion EmoticonEmoticon