Life is too short to wait. Live Today!

Life is too short to wait. Live Today!

Ένα αθλητήριο 2015

Κάθε χρονιά τέτοιες μέρες κάνω τον απολογισμό μου για τη χρονιά που πέρασε.

Καλές και κακές στιγμές που ανακατεύτηκαν υπέροχα στο πέρασμα των ημερών. 

Οικογενειακές στιγμές ευημερίας, ευτυχίας αλλά και τρέλλας.  Δεν έχω παράπονο φυσικά, όλα είναι οκ. Αν είχα θα ήταν τουλάχιστο αχαριστία όταν άλλοι παλεύουν με σοβαρά θέματα υγείας.



Δουλειά. Γκρίνιες, αναποδιές αλλά και μια ανατροπή που έφερε αλλαγή καθεστώτος και σήμαινε την επιστροφή μου σε παλαιότερα καθήκοντα. Οπως είπα σε φίλους και συναδέλφους "βρήκα την ησυχία μου μέσα στη φασαρία της τάξης".

 
Πολλές εκλογικές διαδικασίες που επηρεάζουν μακροπρόθεσμα τις ζωές μας. Εννοείται ότι δε θα σχολιάσω περισσότερο και ας επιστρέψω στα σημαντικά θέματα.

Χωρίς να καταλάβω το πως και το γιατί ανέπτυξα ένα έρωτα για τον μικρόκοσμο των λουλουδιών. Μέχρι και το χαμομήλι φωτογράφησα φέτος. Ωραίες στιγμές.


Τρομπέτα. Ναι! Ακόμη και ελαφρά οξειδωμένη αυτό το χάλκινο εργαλείο παραγωγής συναισθημάτων δεν έχει σταματήσει να με μαγεύει. Μου υπόσχομαι μέσα στο 2016 να ασχοληθώ περισσότερο. 



Στα αθλητικά τώρα. Το 2015 το χαρακτηρίζω αθλητήριο γιατί ενώ είμαι γεννημένος να κάνω ποδήλατο, το τρέξιμο μου τράβηξε τη προσοχή και ολότελα αλήτικα με ξελόγιασε. Ήταν ίσως και το ανταποδοτικό ώφελος που έχασα και 10 κιλά μόνο βάζοντας το τρέξιμο στη ζωή μου. Έτσι σιγά σιγά εκτός από ιδρώτα, κόπο και πόνο γνώρισα το "runners high", αυτή την έκρηξη αδρεναλίνης, ενδορδινών και λοιπών ουσιών!

Ξεκίνησα την Άνοιξη με ενα συνάδελφο να τρέχω με εναλλαγές περπατήματος τρεξίματος. Ο στόχος μου τότε ήταν να τρέξω ένα μισάωρο συνεχόμενο και να πάρω μέρος και σε ένα αγώνα τριάθλου στη Ψάθα τον Ιούνιο.

Η ημέρα εκείνη έφτασε και γέννησε την επιθυμία για περισσότερο τρίαθλο. Μεγαλύτερες αποστάσεις. Περισσότερο. Ένα Ironman αγώνα κάποια στιγμή στο μέλλον ίσως; Καθώς είχα λοιπόν το κομμάτι του ποδηλάτου από τα διάφορα brevet που έχω πάρει μέρος, θέλησα να κάνω και το κομμάτι του τρεξίματος.  Χωρίς πολλές σκέψεις γράφτηκα στο Μαραθώνιο της Αθήνας για τον Νοέμβριο που μας πέρασε και επιδίωξα να πάω σε κάποιους αγώνες 10 χιλιομέτρων για εξάσκηση στις διαδικασίες των αγώνων. Πέντε μήνες αργότερα από τον πρώτο μου αγώνα τερμάτιζα όλο δέος και συγκίνηση το μαραθώνιο της Αθήνας σε αυτή την ιστορική διαδρομή... Κάτι που έχω σκοπό να το καθιερώσω και τις χρονιές που έρχονται..!






Και μερικά στατιστικά της περασμένης χρονιάς...









 
Previous
Next Post »