Σκίτσα μιας άλλης δεκαετίας

Κάθε ανάρτηση μου όπως έχεις καταλάβει, πραγματεύεται ένα διαφορετικό θέμα. Δε σε βομβαρδίζω μοναδικέ αναγνώστη μου με το ίδιο θέμα διακόσιες φορές. Δε το κάνω γιατί σε λυπάμαι βέβαια και φυσικά όχι για να μη καταντήσει το ιστολόγιο ένα ηλεκτρονικό μάτσο με όμοιας θεματολογίας κείμενα. Αν δε σου άρεσε δε θα διάβαζες αυτές τις γραμμές ούτως η άλλως. Σωστά;

Γράφω γιατί οι αναμνήσεις μένουν ζωντανές κόντρα στη φθορά της λήθης όταν μιλάς για αυτές και τις μνημονεύεις. Σίγουρα  μελαγχολείς όταν σκέφτεσαι τα παλιά και τα πιο απλά χρόνια είκοσι χρόνια πριν, που το κύριο μέλημα σου ήταν  να προετοιμαστείς για να γράψεις καλά στις πανελλήνιες. Με γνώμονα -τουλάχιστον εγώ- να μην απομονωθείς από τον έξω κόσμο και να περάσεις όσο περισσότερο χρόνο γινόταν με φίλους κάνοντας παράλληλα και τις δραστηριότητες που με ευχαριστούσαν.  Ποδήλατο και μουσική δηλαδή.

Σήμερα θα μιλήσω για έναν εξαίσιο φίλο και σκιτσογράφο. Τον Τεό.
Είμασταν στο ίδιο θρανίο και στις τρεις τάξεις του λυκείου. Ο Τεό  έφτιαχνε εκπληκτικά σκίτσα και καρικατούρες. Είχε ταλέντο σε αυτό. Καρτουνίστικα σκίτσα περισσότερο, όχι ζωγραφιές με την έννοια της ζωγραφιάς δηλαδή το εντεταλμένο αρτιστικό "ας ζωγραφίσω μια  φιγούρα, μια λεκάνη με φρούτα, με σκιές και λοιπά κόλπα μήπως αγγίξω τον Πικάσο και τον Νταλί. Όχι.

Ως αυτοδίδακτος και με σαφή έφεση σε αυτή τη τέχνη, ο Τεό,  έφτιαχνε απλά σκίτσα και καρτούν βγαλμένα από τη καθημερινότητα σε λίγα λεπτά με την ίδια ευκολία που εγώ θα έπαιζα μια νότα στη τρομπέτα. Από όσο ξέρω δεν ασχολήθηκε επίσημα με τη γραφιστική ή το σχέδιο. Ποιος ξέρει αν το πάλευε? Σίγουρα θα γινόταν ένας άξιος σκιτσογράφος.

Κάθε,  μα κάθε φορά που τα έβλεπα,  γινόμουν μπλε από το γέλιο.  Τα σκίτσα του ήταν τόσο ξεκαρδιστικά και πετυχημένα γιατί στα περισσότερα που έφτιαχνε το κεντρικό πρόσωπο ήμουν εγώ, ο αδερφός μου και οι ιστορίες βασίζονταν σε δικές μου εξιστορήσεις.Το χειρότερο ήταν ότι μου τα παρουσίαζε πάνω που άρχιζε το μάθημα και αναγκαζόμουν να βγω να πάρω αέρα και να ξαναέρθω στο χρώμα μου.

Αυτά τα σκίτσα είναι τα καλύτερα από αυτά που έχω σώσει σε ένα μικρό κουτί. Το κουτί των αναμνήσεων εκείνης της εποχής.

Να 'σαι καλά βρε Τεό, πάντα συγκινούμαι όταν ανοίγω αυτό το κουτί και τα βλέπω.

Οικογενειακά θέματα

Art of Xilopita. Based on real facts

Starship L-174 Α/Γ Σάμος. Μια σχεδόν αληθινή ιστορία

Τα πετυχημένα προξενιά της μαμάς...

Η άρνηση της μαμάς να πάνε τα παιδιά μόνα για μπάνιο με το αμάξι

Περιμένοντας τα αποτελέσματα των πανελλαδικών...

...!

χωρίς πολλά λόγια

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share

About George Kontogiannis

🇬🇷Father of three 👫🙆 Marathoner 🏃🏼 Triathlete🏊🚴🏼🏃🏼 AlmiraMan💪🏻 Trumpeteer🎺 Novel Writer 📝 Life is too short to wait. Live today! ✨✨✨ apogeiwsh.blogspot.com

Related Post