Το έχετε παρατηρήσει ότι έχουμε γίνει ... αιχμάλωτοι των κινητών μας? Τι λέτε να το ...σκάσουμε?
Η καλύτερη φυλακή λένε είναι αυτή που δεν καταλαβαίνεις ότι είναι φυλακή. Αυτή που θες να είσαι μέσα, που πληρώνεις και αδρά μάλιστα να είσαι μέσα και δεν θες να βγεις να αποδράσεις.
Ο λόγος για αυτό το άρθρο είναι ότι κατάλαβα, επιτέλους, ότι έχω ξεπεράσει το όριο φυσιολογικής χρήσης, κατάλαβα ότι είχα για πολύ καιρό εθισμό και αφού το συνειδητοποίησα και το φιλοσόφησα αρκετά, έφτασα στο σημείο να πιστεύω πια ότι κάνει κακό το να έχεις μια οθονούλα στο χέρι σου να σου εγκλωβίζει τη σκέψη, το νου και την προσοχή όλη τη μέρα και να σου τρώει το χρόνο.
Προηγούμενο σχετικό κειμενάκι Νο1 ΕΔΩ (Πνίγεσαι ; Unfriend, Unlike, Unfolow, Unplug)
και Νο2 ΕΔΩ (είναι τα Social Media μια από τις μορφές του θηρίου?)
Είναι ένα πρώτο βήμα προς τη θεραπεία η διάγνωση μιας δυσλειτουγικής κατάστασης.
Οι περισσότεροι μας, έχοντας συνηθίσει να έχουμε μια τέτοια συσκευή συνέχεια μαζί μας πάσχουμε από Nomophobia. (No-Mobile-phone phone) Ο ορισμός είναι υπαρκτός φυσικά και περιγράφεται επαρκώς εδώ με τις βαριές περιπτώσεις να μη μπορούν να μείνουν μακριά από τη συσκευή του κινητού τους ούτε 2 λεπτά.
Στην επαρχία Τσίουανκ της μακρινής Κίνας μετά από αρκετά ατυχήματα, οι αρχές αναγκάστηκαν να οριοθετήσουν πεζοδρόμια στα οποία μπορεί κάποιος να περπατά και να ασχολείται με το κινητό του χωρίς να κινδυνεύει από ταμπέλες, κολώνες και άλλα εμπόδια.
Οπότε αυτό έχουμε γίνει;
Ζόμπι που προχωράμε με μια απάθεια για το τι γίνεται γύρω μας;
Σίγουρα το έχουμε δει αυτό σαν εικόνα και πολλές φορές είμαστε κι εμείς εκεί μέσα. Να διασχίζουμε ένα δρόμο κοιτώντας μια οθόνη.Δεν είναι λίγο...επικίνδυνο αυτό;
Κι αν κάποιος έχει γίνει σκλάβος του κινητού κατά το περπάτημα γιατί να μην εξασκήσει το πάθος του και στο τιμόνι;
Ίσως η λύση στο πρόβλημα και στην απεξάρτηση να είναι .... η επιστροφή σε άλλες κοινωνικές συμπεριφορές όπου δεν τα είχαμε όλα αυτά τα γκάτζετ και συνεπώς δεν μας τρώγανε όλο αυτό το χρόνο. Θυμάστε όταν παλιότερα πηγαίναμε για καφέ και μας ένοιαζε το ουσιαστικό κομμάτι, η κοινωνική διάσταση της μάζωξης για καφέ πέρα από την κατανάλωση καφεΐνης; Τώρα αυτόματα ψάχνουμε τον κωδικό του wifi στην καφετέρια να παραμείνουμε λίγο ακόμη συνδεδεμένοι στο δίκτυο, στο ... Matrix! Και ερωτώ, αν θέλαμε wifi γιατί δε μέναμε σπίτι μας λοιπόν εξαρχής;
Μερικές καφετέριες σκοπίμως δεν έχουν δημόσιο wifi hotspot. Δεν κάνουν άσχημα. Προσφέρουν συνθήκες ένωσης ιδεών και απόψεων και όχι συσκευών σε δίκτυα και έπειτα ανθρώπων σκυμμένων στις οθόνες τους.
Με τα κινητά να είναι μέρος της καθημερινότητας μας, πλέον είναι θέμα αλλαγής συμπεριφοράς το να σταματήσουμε να ασχολούμαστε μαζί τους. Και φυσικά δεν γίνεται σε μια στιγμή. Η Ρώμη δε χτίστηκε σε μια μέρα. Θα πρέπει να βάλουμε σιγά σιγά αυτή τη κασέτα στο rewind να πάμε λίγο πίσω, εκεί που ήταν εργαλείο το κινητό τηλέφωνο και όχι εμμονή.
Οπότε... αν δεν είχαμε ένα κινητό στα χέρια μας τι θα κρατάγαμε στα χέρια μας όλες αυτές τις ώρες;
Ένα ...κλαδευτήρι; Ένα κατσαβίδι; Ένα πινέλο; Μια τρομπέτα ίσως; Ένα βιβλίο; Θα είχαμε στο χέρι μας το χέρι του συντρόφου μας; Αφήνω τις σκέψεις σας να ανατρέξουν στο τι κρατούσατε στα χέρια πριν τα smartphone μας γίνουν προέκταση του χεριού μας.
Κάτι θα είχαμε πάντως, δε μπορεί.
Οπότε... εφόσον την έχουμε μαζικά πατήσει... και μόνο χειρότερα θα γίνουν τα πράγματα πριν καλυτερέψουν, έγραψα μια λίστα με πράγματα που έχω δοκιμάσει το τελευταίο διάστημα και βλέπω ότι αποδίδουν.
-Όριο χρόνου χρήσης εφαρμογών. Δεν είναι αρκετή μια ώρα στο Fb, 30' YouTube και 15' στο Instagram? Μετά ας μας κόβει αυτόματα αφού δε το ελέγχουμε εμείς χειροκίνητα. (εφαρμογές που το κάνουν άλλες με πληρωμή άλλες δωρεάν ΕΔΩ)
-Μια ώρα ανοικτά wifi/data ανά ημέρα. (Note to self :υπάρχουν μοντέλα wifi router που δέχονται ρύθμιση για τις ώρες πρόσβασης στο ίντερνετ. Όλες οι υπόλοιπες λαμβάνεις κάτι ωραία μηνυματάκια network unreachable/και όaccess denied🐾)
-Αφήνουμε το powerbank στο αμάξι φορτισμένο για ώρα ανάγκης. Αν το χρειαστούμε πριν το τέλος μιας μέρας σημαίνει ότι μάλλον το παρακάναμε και εξαντλήσαμε την μπαταρία του. Και μην ακούσω το κλασσικό, "κρατάει ως το μεσημέρι η μπαταρία". Όχι μάνα μου, κρατάει ως το μεσημέρι το κινητό γιατί του έχεις βγάλει τα ματάκια ως τότε. ☺️
-Φορτιστής του κινητού στο σαλόνι μόνιμα. Έτσι δε θα έχουμε το κινητό να φορτίζει τη νύχτα δίπλα στο προσκεφάλι μας να μας σκανδαλίζει να το σκαλίσουμε πριν πέσουμε για ύπνο.
Πιο δύσκολο από όλα είναι το να κλείσουμε Data/wifi και και να το χρησιμοποιούμε ως ένα απλό τηλέφωνο. Όποιος πραγματικά μας χρειαστεί θα μας τηλεφωνήσει. Όπως παλιά, σωστά;
Εγώ πάλι που είμαι των άκρων κατέφυγα σε πιο ακραία λύση. Έβγαλα από το χρονοντούλαπο μια συσκευή λειτουργική δεκαετίας που κάνει τα πολύ βασικά. Τηλεφωνά, τηλεφωνιέται και αν αποφασίσεις να στείλεις SMS βασανίζεσαι να βρεις που είναι το θ και ξ, που είναι η αριστερή παύλα, που είναι τα διαλυτικά χωρίς καν έτοιμο λεξιλόγιο και διόρθωση ορθογραφίας, εντελώς σπαρτιάτικα, αλλά τελικά τα καταφέρνει :-)
Το παρακάτω βίντεο ΠΡΕΠΕΙ να το δεις οπωσδήποτε, λέει όσα ...δεν αποτύπωσα όσο έγραφα το άρθρο, το ότι η υπερβολική τεχνολογία δεν κάνει καλύτερη την ζωή μας αλλά μας... αποξενώνει στο τέλος και μας αποκοινωνικοποιεί. Συνέπεσε με τη μέρα που ολοκλήρωσα το κείμενο μου και εμβόλιμα μπήκε την τελευταία στιγμή.
Δες το. ->
ΥΓ1. Ειρωνικό είναι, το ξέρω και θα το μολογήσω κλείνοντας ότι τα περισσότερα από τα παραπάνω γράφτηκαν σε μια μικρή φωτεινή οθόνη σαν αυτές που θέλω να σταματήσω να χρησιμοποιώ.
ΥΓ2. Δεν υπάρχει στα αλήθεια πόλη Τσίουανκ.
ΥΓ2. Μιας που πλησιάζουν και γιορτές, να ευχηθώ .. ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ χωρίς πολύ τεχνολολαγνεία :-)
🇬🇷Father of three 👫🙆 Marathoner 🏃🏼 Triathlete🏊🚴🏼🏃🏼 AlmiraMan💪🏻 Trumpeteer🎺 Novel Writer 📝 Life is too short to wait. Live today! ✨✨✨ apogeiwsh.blogspot.com
ConversionConversion EmoticonEmoticon