Αυτό τον καιρό δε κατεβαίνω βουνά πάνω σε μια σανίδα, δε κρατάω το πηδάλιο στο ιστιοπλοϊκό, δεν κρατάω τη μάτσα της ιστιοσανίδας, δε κρατάω το τηλεχειριστήριο ενός τηλεκατευθυνόμενου στο χέρι, δεν τραβάω τα χειριστήρια για να στρίψω το αλεξιπτωτό μου, σχεδόν δε σκύβω να ιδρώσω πάνω στη κούρσα μου τόσο συχνά όσο παλιότερα.
Κάνω ένα μικρό διάλλειμα από όλα αυτά. Διάλειμμα για τι όμως;
Αυτόν τον καιρό γράφω. Πληκτρολογώ για την ακρίβεια.
θα αναρωτιέσαιη τι πληκτρολογώ μοναδικέ μου αναγνώστη. Τι στο καλό γράφω ε; Πολλές φορές κι εγώ ο ίδιος αναρωτιέμαι. Μακάρι να ηξερα!!!
Στην αρχή ήταν το τίποτα. Χάος, σκοτάδι και έρεβος. Μετά από μια αιώνια βαρεμάρα ο θεός είπε να δημιουργήσει το φως μέσα από το χάος... Αλλά ας μη πάμε από τόσο αρχή.
Στην αρχή ήταν μια ταξιδιωτική περιπέτεια, μετά έβγαινε κάτι σαν δημοσιογραφική έρευνα με κωμικά στοιχεία, τελικά νομίζω ότι (λέω νομίζω γιατί και τις άλλες φορές πριν τις μεγάλες αναθεωρήσεις ήμουν βέβαιος για την πορεία) κυριάρχησε το αστυνομικό μυθιστόρημα σα γενικός χαρακτηρισμός αν θελήσεις να το κατατάξεις κάπου.
Ξεκίνησε πριν ένα χρόνο, ανάλαφρα κι ωραία. Σαν ένα ταξίδι που μοιράζεσαι το τιμόνι για να μη κουραστείς. Κι αυτό το λέω γιατί δε γράφω μόνος μου αλλά με μια φίλη.
Εναλλάξ. Ένα κεφάλαιο ο ένας και το επόμενο ο άλλος μέχρι να επιστρέψει τη συγγραφική σκυτάλη. Μια χαρά ως εδώ.
Όσο πηγαίνεις χωρίς προορισμό λοιπόν, χωρίς στόχο, χωρίς σκοπό, δε σε νοιάζει μη χαθείς. Απλά γράφεις και προχωράς. Και αραδιάζονται τα κεφάλαια, οι σελίδες, οι παραγράφοι, οι λέξεις και τα στίγματα, μπαίνουν θεοί και δαίμονες, φάροι και αεροπλάνα και γενικά γίνεται ένας συγγραφικός πανικός ανατροπών.
Διασκεδαστικός πανικός. Και ανόητος μαζί. Που εξακολουθεί να παραμένει διασκεδαστικός παρόλο που είναι ανόητος. Μερικές φορές χωρίς ξεκάθαρρο νόημα, με πολλά κενά, ατέλειες και πολλά παράδοξα.
Έπειτα η σύζυγος κάνοντας μου άπειρες δωρεάν αναγνωστοκριτηκοθεραπείες, με λυπήθηκε με αυτά που διάβαζε η γυναίκα και μου έκανε δώρο κάποια μαθήματα συγγραφής. Ένα χρήσιμο δώρο την πιό κατάλληλη στιγμή. Όπως εκείνη μόνο ξέρει να κάνει.
Μαθήματα συγγραφής αστυνομικών μυθιστορημάτων! Τέλειο; Ναι. Ο τίλος του κύκλου μαθημάτων ήταν "Γράψε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα σε 30 μέρες".
Τώρα το 30 είναι σχετικό, έτσι; Εννοούσε μάλλον 30 μέρες στο πληκτρολόγιο ο δάσκαλος. Δηλαδή αρκετές ώρες κάθε μέρα με απόλυτη προσήλωση και συγκέντρωση μόνο για αυτό. Ή εναλλακτικά να χωρίσεις όλες αυτές τις ώρες και να τις απλώσεις σκόρπιες εδώ κι εκεί στο πέρασμα των βδομάδων και των μηνών όποτε και αν μείνιε ελεύθερος προσωπικός χρόνος. Κυριώς αργά τη νύχτα δηλαδή ή σε καμία αργία, διακοπές, κλπ...
Όταν ξεκίνησαν τα μαθήματα επαναπροσδιορίστηκαν τα πάντα. Και τα κοάλα.
Εκεί φάνηκε τι πρέπει, τι δε πρέπει, τι μένει και τι φεύγει σούμπητο από ότι είχε γραφτεί. Κάπου εκεί αναθεωρήθηκαν τα πάντα, γίναν διορθώσεις και κόντρα διορθώσεις. Μη σου πω ότι τα χέρια σηκώθηκαν από το πληκτρολόγιο μέχρι να τελειώσουν τα μαθήματα και παρθούν νέες αποφάσεις.
Και κάπως έτσι το όλο συγγραφικό ταξίδι πλέον απέκτησε ένα στόχο, ένα προορισμό. Βέβαια ο δρόμος δεν ήταν αυτός που νόμιζα μια απλή εξιστόρηση γεγονότων αλλά είχε ανεβοκατεβάσματα. Τις λεγόμενες συγκρούσεις. Οκ, οδήγηση και συγκρούσεις δεν είναι καλό ταίρι οπότε αφήνω αυτόν τον παραλληλισμό.
Συγκρούσεις του βασικού ήρωα εννοώ.
Κάτι κάνει αυτός ο ήρωας στην ιστορία. Κάτι πολεμά, κάτι ψάχνει, κάτι γυρεύει, έχει ένα σκοπό τέλος πάντων.
Ο ήρωας έχοντας στο κατόπι το στόχο του βρίσκει νέα εμπόδια κάθε φορά που τον εμποδίζουν να προχωρήσει. Ανθρώπους ή καταστάσεις. Κι εκεί υπάρχει μια σύγκρουση. Που ανεβάζει την ένταση, αυξάνει τους παλμούς και κορυφώνει τη δράση. Έπειτα μια μεταβατική κατάσταση ηρεμίας, προετοιμασίας, περισυλλογισμού μέχρι να έρθει η επόμενη σύγκρουση.
Τα μαθήματα αυτά λοιπόν και ο καλός δάσκαλος Πέτρος Τσαπίλης βοήθησαν και δείξαν ένα ορθότερο τροπο και μεθοδολογία γραφής. Ένα μπούσουλα να γραφτεί κάτι με ενδιαφέρον. Που θα ξεκινάς την ανάγνωση και θα σε κρατά σε αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα.
Κι αυτό ελπίζω να γίνει τελικά αυτό το βιβλίο. Κάτι που θα θα διαβάσεις και θα σε ταξιδέψει κάπου αλλού. Που θα ταυτιστείς, θα εμπνευστείς, θα σου τραβήξει το ενδιαφέρον και θα σε διασκεδάσει.
Ένα χρόνο μετά το βιβλίο έχει φτάσει στο τέλος. Αυτό δε σημαίνει κάτι από μόνο του. Τώρα μου φαίνεται ακόμη πιο δύσκολο μιας και τώρα γίνονται οι διορθώσεις και πρέπει να συντονιστούν και να διορθωθούν πληροφορίες και λεπτομέρειες εδώ κι εκεί... Να διαγραφούν τα περιττά και ίσως να γραφτούν και κάποια νέα πράγματα χωρίς να αλλάξει η πλοκή βέβαια και ξεκινήσει το πράγμα από αρχή.
Δεν έχω χάσει το θάρρος ή το κουράγιο μου. Η διεργασία της διόρθωσης είναι σε εξέλιξη κάποιους μήνες τώρα και προχωρά γοργά.
Πότε θα είναι έτοιμο; Πότε θα κυκλοφορήσει; ρωτούν όσοι ξέρουν για αυτό ήδη.
Και στις δυο ερωτήσεις η απάντηση είναι η ίδια. Άγνωστο και άγνωστο!
Μόλις έχω νεότερα όμως θα επανέλθω μοναδικέ αναγνώστη!
Φιλιά!
🇬🇷Father of three 👫🙆 Marathoner 🏃🏼 Triathlete🏊🚴🏼🏃🏼 AlmiraMan💪🏻 Trumpeteer🎺 Novel Writer 📝 Life is too short to wait. Live today! ✨✨✨ apogeiwsh.blogspot.com
ConversionConversion EmoticonEmoticon