Οι παλιές αγάπες παίζουν δυνατά. Σύμφωνοι ως εδώ. Ένα μπανάκι όμως να φύγουν τα βατράχια και η χολέρα δεν θα ήταν κακή ιδέα. Τι λες;
Τον τελευταίο καιρό που έβγαλα τη τρομπέτα από το χρονοντούλαπο και άρχισα πάλι να παίζω δειλά στην αρχή αλλά πιο αποφασιστικά στη συνέχεια το επεξεργαζόμουν στο υποσυνείδητο ότι έπρεπε να την καθαρίσω. Χαλαρά όμως γιατί έβλεπα ότι ήταν μια διαδικασία που θα έτρωγε ώρες. Φαινόταν πάντως ότι το ήθελε ένα μιζανπλί. Από τη πρώτη κιόλας στιγμή όταν άνοιξα τη θήκη της και την αντίκρισα ξανά μετά από χρόνια. Τα πιστόνια κολλούσαν στο χειρισμό των πλήκτρων και όσο λάδι και να έβαλα ή αντισκωριακό wd-40 δεν είχε αποτέλεσμα. Επίσης η αίσθηση της αφής στην οξειδωμένη επιφάνεια και η έντονη οσμή του χαλκού για να μη συμπληρώσω και το οπτικό παράγοντα που με τα χρόνια να περνούν η τρομπέτα άγγιζε τα όρια της εγκατάλειψης. Ναι, το φώναζε και η ίδια. Ήθελε περιποίηση.
Από μηχανής θεός η καλή μου Venea τη πιο κατάλληλη στιγμή μου έκανε δώρο μια σειρά με προϊόντα καθαρισμού και συντήρησης. Το σετάκι Herco 81 που περιλαμβάνει λάδι για τα πιστόνια, αλοιφή για τα σημεία που συνδέονται οι σωλήνες, υγρά σφουγγαράκια για καθαρισμό των σωληνώσεων, βούρτσες για τα πιστόνια, τις σωλήνες και για το επιστόμιο και μερικά ακόμη ψιλολόγια.
Ούτε που ήξερα ότι υπήρχαν τόσο ολοκληρωμένα σετ. Βέβαια από το 1998 που σταμάτησα επίσημα να παίζω στη φιλαρμονική μέχρι τώρα και την άνθιση του ηλεκτρονικού εμπορίου πολλά έχουν αλλάξει. Τότε που ανακαλώ στη μνήμη μου εκείνες τις εποχές, θυμάμαι ότι ο Χατζηφράγκος, ένας παλιός τρομπετίστας -καλή του ώρα εκεί ψηλά που βρίσκεται- είχε στη θήκη του ένα δικό του μπουκαλάκι με λάδι. Ακούς εκεί. Είχε το δικό του ψιλό λάδι μηχανής υψηλής ποιότητας. Το δικό του. Το ολοδικό του. Ντροπή και αίσχος. Το δικό του που δε τελείωσε ποτέ γιατί ... έβαζε μόνο στη δικιά του τρομπέτα και δε το μοιραζόταν ο Σκρουτζ...
Θυμάμαι βέβαια μια φορά που είχε αφήσει ξεκλείδωτη τη θήκη της τρομπέτας -ναι, είχε τη πιο σοφιστικέ θήκη τρομπέτας με κλειδαριά κιόλας- και πήραμε και χρησιμοποιήσαμε από το εξαιρετικής ποιότητας λάδι στις τρομπέτες μας... (ουάο)
Επιστροφή όμως στη μπανιέρα, στους αφρούς τα ροδοπέταλα και τις σαπουνάδες. Μπανιέρα ίσον με νιπτήρας να διευκρινίσω. Το νερό στο νιπτήρα έγινε πολύ σύντομα πρασινωπό από το πουρί δεκαετιών και τον χαλκό. Ίσως γιατί είναι η πρώτη φορά που κάνω καθαρισμό με βούρτσα στο εσωτερικό των σωληνώσεων.
Συνέχεια είχαν οι εξωτερικές πλευρές των σωληνώσεων. Αυτό που φαίνεται. Τρίψε τρίψε, wax on, wax off για τους παλιούς που βλέπανε κινηματογράφο και δώσε να έχεις. Τον ατελείωτο είχε. Έπρεπε να προβλέψω να βάλω και μια καρέκλα πάντως στο νιπτήρα καθώς τόση ορθοστασία δε τη περίμενα.
Καλή μου, εσύ δεν είσαι τρομπέτα, το λυχνάρι του Αλαντίν είσαι. Τελικά τόσο τρίψιμο μόνο το Τζίνι δε βγήκε από εκεί μέσα. Και τι βγήκε; Από την επόμενη μέρα που τη δοκίμασα, βγήκε ένας στιλπνός καθαρός ήχος τρομπέτας απαλλαγμένος από τα περιττά συστατικά που είχαν κατακάτσει στα τοιχώματα των σωληνώσεων.
Κατά τη μια μετά τα μεσάνυχτα -να σημειώσω ότι η διαδικασία ξεκίνησε την εικοστή δευτέρα βραδινή, τελείωσε το καθάρισμα, το σκούπισμα της, το στέγνωμα και ακολούθησε η συναρμολόγηση των απάρτιων της (part = απάρτιο), το λάδωμα, το γρασάρισμα. Και το αποτέλεσμα ήταν θεαματικό...
Τώρα το επόμενο βήμα είναι... ολική αφαίρεση του βερνικιού που έχει απομείνει και βάψιμο με ένα νέο βερνίκι ώστε να είναι κούκλα και πάλι!!!
Τον τελευταίο καιρό που έβγαλα τη τρομπέτα από το χρονοντούλαπο και άρχισα πάλι να παίζω δειλά στην αρχή αλλά πιο αποφασιστικά στη συνέχεια το επεξεργαζόμουν στο υποσυνείδητο ότι έπρεπε να την καθαρίσω. Χαλαρά όμως γιατί έβλεπα ότι ήταν μια διαδικασία που θα έτρωγε ώρες. Φαινόταν πάντως ότι το ήθελε ένα μιζανπλί. Από τη πρώτη κιόλας στιγμή όταν άνοιξα τη θήκη της και την αντίκρισα ξανά μετά από χρόνια. Τα πιστόνια κολλούσαν στο χειρισμό των πλήκτρων και όσο λάδι και να έβαλα ή αντισκωριακό wd-40 δεν είχε αποτέλεσμα. Επίσης η αίσθηση της αφής στην οξειδωμένη επιφάνεια και η έντονη οσμή του χαλκού για να μη συμπληρώσω και το οπτικό παράγοντα που με τα χρόνια να περνούν η τρομπέτα άγγιζε τα όρια της εγκατάλειψης. Ναι, το φώναζε και η ίδια. Ήθελε περιποίηση.
Από μηχανής θεός η καλή μου Venea τη πιο κατάλληλη στιγμή μου έκανε δώρο μια σειρά με προϊόντα καθαρισμού και συντήρησης. Το σετάκι Herco 81 που περιλαμβάνει λάδι για τα πιστόνια, αλοιφή για τα σημεία που συνδέονται οι σωλήνες, υγρά σφουγγαράκια για καθαρισμό των σωληνώσεων, βούρτσες για τα πιστόνια, τις σωλήνες και για το επιστόμιο και μερικά ακόμη ψιλολόγια.
Ούτε που ήξερα ότι υπήρχαν τόσο ολοκληρωμένα σετ. Βέβαια από το 1998 που σταμάτησα επίσημα να παίζω στη φιλαρμονική μέχρι τώρα και την άνθιση του ηλεκτρονικού εμπορίου πολλά έχουν αλλάξει. Τότε που ανακαλώ στη μνήμη μου εκείνες τις εποχές, θυμάμαι ότι ο Χατζηφράγκος, ένας παλιός τρομπετίστας -καλή του ώρα εκεί ψηλά που βρίσκεται- είχε στη θήκη του ένα δικό του μπουκαλάκι με λάδι. Ακούς εκεί. Είχε το δικό του ψιλό λάδι μηχανής υψηλής ποιότητας. Το δικό του. Το ολοδικό του. Ντροπή και αίσχος. Το δικό του που δε τελείωσε ποτέ γιατί ... έβαζε μόνο στη δικιά του τρομπέτα και δε το μοιραζόταν ο Σκρουτζ...
Θυμάμαι βέβαια μια φορά που είχε αφήσει ξεκλείδωτη τη θήκη της τρομπέτας -ναι, είχε τη πιο σοφιστικέ θήκη τρομπέτας με κλειδαριά κιόλας- και πήραμε και χρησιμοποιήσαμε από το εξαιρετικής ποιότητας λάδι στις τρομπέτες μας... (ουάο)
Επιστροφή όμως στη μπανιέρα, στους αφρούς τα ροδοπέταλα και τις σαπουνάδες. Μπανιέρα ίσον με νιπτήρας να διευκρινίσω. Το νερό στο νιπτήρα έγινε πολύ σύντομα πρασινωπό από το πουρί δεκαετιών και τον χαλκό. Ίσως γιατί είναι η πρώτη φορά που κάνω καθαρισμό με βούρτσα στο εσωτερικό των σωληνώσεων.
Συνέχεια είχαν οι εξωτερικές πλευρές των σωληνώσεων. Αυτό που φαίνεται. Τρίψε τρίψε, wax on, wax off για τους παλιούς που βλέπανε κινηματογράφο και δώσε να έχεις. Τον ατελείωτο είχε. Έπρεπε να προβλέψω να βάλω και μια καρέκλα πάντως στο νιπτήρα καθώς τόση ορθοστασία δε τη περίμενα.
Καλή μου, εσύ δεν είσαι τρομπέτα, το λυχνάρι του Αλαντίν είσαι. Τελικά τόσο τρίψιμο μόνο το Τζίνι δε βγήκε από εκεί μέσα. Και τι βγήκε; Από την επόμενη μέρα που τη δοκίμασα, βγήκε ένας στιλπνός καθαρός ήχος τρομπέτας απαλλαγμένος από τα περιττά συστατικά που είχαν κατακάτσει στα τοιχώματα των σωληνώσεων.
Κατά τη μια μετά τα μεσάνυχτα -να σημειώσω ότι η διαδικασία ξεκίνησε την εικοστή δευτέρα βραδινή, τελείωσε το καθάρισμα, το σκούπισμα της, το στέγνωμα και ακολούθησε η συναρμολόγηση των απάρτιων της (part = απάρτιο), το λάδωμα, το γρασάρισμα. Και το αποτέλεσμα ήταν θεαματικό...
Τώρα το επόμενο βήμα είναι... ολική αφαίρεση του βερνικιού που έχει απομείνει και βάψιμο με ένα νέο βερνίκι ώστε να είναι κούκλα και πάλι!!!
 |
| Προ καθαρισμού η τρομπέτα |
 |
| Σημεία με μπόλικη σκουριά |
 |
| Σκουριά που βρίσκεις μόνο στα παλαιά στο Μοναστηράκι |
 |
| Η σκουριά βγάζει μάτι |
 |
| Το σετ περιποίησης της Herco |
 |
| Βρωμιάρα, έ βρωμιάρα! |
 |
| Δυο δυο, στη μπανιέρα δυο δυο |
 |
| Πλέον γυαλίζει. Όλε! |
 |
| Μόλις τελείωσε ο καθαρισμός |
🇬🇷Father of three 👫🙆 Marathoner 🏃🏼 Triathlete🏊🚴🏼🏃🏼 AlmiraMan💪🏻 Trumpeteer🎺 Novel Writer 📝 Life is too short to wait. Live today! ✨✨✨ apogeiwsh.blogspot.com
ConversionConversion EmoticonEmoticon