Life is too short to wait. Live Today!

Life is too short to wait. Live Today!

Μαθήματα τρομπέτας - Ολική επαναφορά - Bb Trumpet





Ο χρόνος φαίνεται να να κινείται σε σπείρες και οι δικές εμπειρίες στο ταξίδι της ζωής αντίστοιχα μοιάζουν να κινούνται κυκλικά καθώς πολλές φορές βιώνουμε παρόμοιες εμπειρίες της ζωής.
Όμως σύμφωνα με τον Ηράκλειτο "τα πάντα ρέουν" άρα κάτι θα έχει αλλάξει στην επόμενη επανάληψη της εμπειρίας.  Κι αυτό το κάτι προσπαθώ να διελευκάνω σε αυτό το νέο πέρασμα.

 
 Μικρός πέρασα 10 χρόνια στη φιλαρμονική μπάντα του Αγρινίου μαθαίνοντας γαλλικό κόρνο αρχικά κι έπειτα όταν μάζεψα τα πρώτα μου σοβαρά χρήματα, έβαλε λίγα ακόμη ο μπαμπάς και πήρα μια  τρομπέτα που για τουλάχιστον έξι μήνες χάζευα ερωτευμένος σε μια βιτρίνα με μουσικά όργανα.


Πλέον η παλιά μου τρομπέτα είναι 30... ετών και όταν αποφάσισα να την πάω για επισκευή συνέβη το εξής. Ο τεχνίτης πνευστών οργάνων στο Φ. Νάκα στη Ναβαρίνου που πήγα την παλιά μου τρομπέτα για επισκευή ήταν περισσότερο από ξεκάθαρος :  ""Από πιο παζάρι βρήκες και μάζεψες αυτό το χάλκινο χάλι, κάνει μόνο για διακόσμηση αυτό το βρωμερό πράγμα".  Κατά αυτόν, το όργανο  έπασχε από "πλήθος ατελειών στα μήκη των σωληνώσεων" που ενώ στο μάτι δεν βλέπεις, τελικά όταν παίζεις, δεν μπορεί να αποδώσει όπως ένα ποιοτικό όργανο που είναι μετρημένο στο mm....


Και είχε δίκιο. Όσο και να σκέφτεσαι ρομαντικά, μερικές φορές το υλικό έχει φτάσει το όριο του και η επιμονή σου να γίνει κάτι που δεν ήταν ποτέ, (ένα όργανο που παίζει σωστά νότες), δε θα γίνει ποτέ. Οπότε πέρα από το εμφανισιακό που μαζεύεται με αφαίρεση του παλιού βερνικιού και επαναβάψιμο, πάντα θα είναι ένα απλό όργανο των ...34.000χιλιάδων δρχ τότε ή αλλιώς των ... 100 ευρώ σήμερα.  Ήταν υπέραρκετή για τα πρώτα χρόνια στη Φιλαρμονική αλλά μόλις εντοπίστηκε το πρόβλημα του κουρδίσματος του οργάνου μου δώσαν μια άλλη τρομπέτα, μια Bach. Η δική μου δεν γινόταν να κουρδιστεί λόγω κατασκευής. Πείραζες την μεγάλη μπόμπα, ώστε να παίζει σωστά τις νότες που δεν απαιτούν πίεση κάποιου εμβόλου Ντο Σολ Ντο Σολ και ενώ έφτιαχνε αυτές, χαλούσε τις Ρε Φα, σι.
 

new vs old

Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα.
Ο Τεχνίτης (να είναι καλά) μου πρότεινε να μη πάρω την πιο απλή/φτηνή αλλά να πάρω ένα ποιοτικό όργανο ώστε να μη χρειαστεί να το αλλάξω μετά από λίγο καιρό.  Έτσι ...πήρα μια ...
YAMAHA YTR-4335 GII

Κοστίζει όσο ένα ... απλό iPhone περίπου και κατά μέσο όρο μου τρώει τόσο χρόνο από τη ζωή μου καθημερινά όσο τρώει από κάποιον ένα Smartphone.

Που έμπλεξα πάλι, μου λες? ε? ε?

Την πήρα πριν 4 μήνες και τώρα .... χμμμ πως να το πω...   κατά κάποιο τρόπο στερώ τα βράδια την ησυχία από τη γειτονιά. 


Στη προσπάθεια μου αυτή ... πολύ σημαντικό ρόλο έχει παίξει κι ο διπλωματούχος καθηγητής τρομπέτας Κώστας Μήτρου ο οποίος με βοήθησε να ξεκινήσω σωστά αυτή τη φορά. Στο πως να αποκτήσω τη σωστή επαφή με το επιστόμιο της τρομπέτας ώστε να ακούγεται σωστά ο ήχος και να παίζω νηφάλια χωρίς να τραυματίζω τα χείλια.  Και έχει πραγματικά αποτέλεσμα γιατί είχα εντελώς λάθος τρόπο παιξίματος και πάντα σταματούσα να παίζω με ενοχλήσεις μετά από μισή ώρα. (το προφίλ στο fb του Κου Κώστα το βρίσκει κάνοντας κλικ ΕΔΩ)
 

Οπότε πλέον επανέρχομαι σε όλο αυτόν τον κόσμο της τρομπέτας και ενώ εστιάζω σε ασκήσεις legato/stacato/ταχύτητας/ανάπτυξης του εύρους κάποιες στιγμές για τη χαρά της μουσικής αποκλειστικά παίζω και διάφορα τέτοια σπαραξοκάρδικα κομματάκια :








ή αυτό :



η διάφορα σπιρτόζικα σαν αυτό το Ιρλανδικό σκοπό :





Previous
Next Post »