Life is too short to wait. Live Today!

Life is too short to wait. Live Today!

Είσαι προϊόν? Γιατί συναινείς σε ΟΛΑ?



Ξυπνάμε και ζούμε τις μέρες μας ως κομπάρσοι σε μια αδιαμφησβήτητα ατέλειωτη δυστοπική σειρά επιστημονικής φαντασίας με πολλά Seasons.   Ο καθένας βιώνει υπό ένα διαφορετικό πρίσμα την όλη κατάσταση. 


Άλλος μαγεμένος από τη δύναμη της εικόνας, εξημερωμένος από την καθημερινό ραντεβού επανάληψης του μαθήματος για το τι συμβαίνει στον κόσμο, εμπιστεύεται τον δημοσιογράφο, τον πολιτικό, εμπιστεύεται και όποιον ειδικό φιλοξενηθεί στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο και στα δικά τους συστημικά έντυπα και internet-ικά sites. 

Άλλος πάλι υποψιασμένος ότι όλοι οι ανωτέρω  διαβιώνουν με την αέναη υπακοή στα κελεύσματα των αφεντικών τους σε ένα δίκτυο που ξεπερνά τους αργηγούς κρατών, δεν εμ-πιστ-εύονται, δεν πιστ-εύουν και ψάχνουν και αλλού σε άλλα μήκη και πλάτη της Γης να ανακαλύψουν τι μεγαλύτερο ενορχηστρώνεται κι διαδραματίζεται.


Όλοι όμως, πιστοί  και άπιστοι, φτωχοί και πλούσιοι, εμβολιομάχοι και εμβολιολάτρεις καλούνται τώρα να επιδείξουν στην καθημερινότητα τους ένα υγειονομικό πιστοποιητικό προκειμένου να εργαστούν, να ταξιδέψουν, να μπουν σε δομές υγείας, να εισέλθουν σε υπηρεσίες δημοσίου, να συνδιαλλαγούν σε τράπεζες για οικονομικές υποθέσεις, να ψωνίσουν σε μαγαζιά λιανικής, να καθίσουν στην εστίαση σε ανοικτούς (!!!!) χώρους.  


Και τι μένει χωρίς έλεγχο ακόμη? Τα αστικά Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Οι εκκλησίες. Τα καταστήματα τροφίμων και φαρμάκων. Και το ελεύθερο βάδισμα στο ύπαιθρο. Και η έξοδος από τη μπαλκονόπορτα για πότισμα των λουλουδιών. Και η μετάβαση από το ένα δωμάτιο του σπιτιού στο άλλο. Και η έγερση από την κλίνη μέσα στη νύχτα για την εξυπηρέτηση φυσιολογικών αναγκών!!! 


Και ερωτώ.  

Τι είναι αυτό που διακινείται με σκανάρισμα μηχανών όταν ελέγχεται, όταν μετακινείται, όταν βρίσκεται με άλλα αντικείμενα κοντά, όταν αλλάζει ράφι, όταν μπαίνει ή βγαίνει σε κουτί, ή όταν μπαίνει σε μια σακούλα? Το έχεις αναλογιστεί ποτέ; 

Είναι τα προϊόντα! Όλα τα προϊόντα στο σουπερμάρκετ, στα μαγαζιά, όλα έχουν ένα κωδικό κάποιας μορφής τύπο barcode (six six six) (το γνωστό αντιChrist) ή το νεότερο το Qr code. 




(το QR είναι  χαραγματάκι με την έννοια του γλυπτικού χαράγματος, ενώ το άλλο το παραδοσιακό barcode που αποτελείται από ένα μείγμα παχιών και λεπτών χαρακιών, είναι "χάραγμα" με τα όλα του και κρατά την διαχρονική του αξία)



Πέρα από τα ψώνια στο σουπερμάρκετ.

Εσύ όμως; Εσύ ως άνθρωπος; Πως το αντιμετωπίζεις; Δε νιώθεις πως είσαι κάτι σαν προϊόν ξαφνικά; Δέχεσαι αυτή τη ταύτιση; Δέχεσαι να έχεις ένα τέτοιο στοιχείο ταυτοποίησης το οποίο θα προβάλεις για έλεγχο- σκανάρισμα να περνά σε φάση έγκρισης και αν όλα είναι σύννομα με τους όρους του συστήματος που εφεύραν  να γίνεσαι ..."αποδεκτός" ή "μη αποδεκτός" κι αυτό να το κάνεις σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας σου κάθε μέρα επ'αόριστο? Έχουμε κάποια ημερομηνία για το πότε θα αρθεί το μέτρο του σκαναρίσματος; Κάποια δέσμευση; Ή εφόσον συνέχεια θα έχουμε εποχιακές γρίπες, νέες επιδημίες ανά την υφήλιο θα είμαστε συνεχώς υπό αυτό το καθεστώς;




Συνάδελφος πρόσφατα εκδιώχθηκε από καφετέρια στις 20:00 διότι το 48ωρο QR υγειονομικό πάσο της κοκκίνησε και ο υπάλληλος του μαγαζιού την αναζήτησε, της έδειξε στο μαντζαφλάρι κινητό του ότι είχε παρέλθει ο χρόνος ισχύος του πάσου, (είχε κοκκινήσει το κακόμοιρο σα παντζάρι από τη ντροπή) και ως εκ τούτου δεν είχε άλλη επιλογή από το να την οδηγήσει ως την πόρτα της εξόδου.

Με αυτές τις επινοήσεις λοιπόν και τους προγραμματισμούς... μέχρι τις 20:00 δεν ήταν επικίνδυνη-μεταδοτική-ύποπτη-δεν κολλούσε τον παραμιλο-ϊό , μετά όμως τις 20:00 κολλάει φουλ. Αυτό γίνεται και θα γίνεται όταν αφήνεις τα μηχανήματα να σου υπαγορεύουν με μαθηματικούς όρους που κάποιος έχει προγραμματίσει το τι επιτρέπεται και τι όχι. Ακριβώς έτσι σταματά η κατανόηση και η ανθρωπιά και αναλαμβάνει η ψυχρή λογική του 0 και 1. Πριν δε κολλούσε, τώρα μετά τις 20:00 κολλάει. Για την ακρίβεια της ιστορίας, η κοπέλα έκανε Rabbit Test Παρασκευή στις 20:00 και αυτό έληξε Κυριακή στις 20:00 ενώ η ίδια είχε μπει στη καφετέρια, στο ανοικτό ξάστερο και έναστρο τμήμα της καφετέριας από τις 19:00. 

(σ.σ Έχει πάντα περισσότερη πλάκα να τα λες Rabbit εσκεμμένα γιατί θυμίζει το παιχνίδι ταχύτητας "Έχεις λαγό; Έχω λαγό. Έχει αυτιά; Έχει αυτιά...")


Τελικά είναι αυτό ένα θετικό βήμα προς την "Ελευθερία", προς τις διεκδίκηση του να πάρεις "πίσω τη ζωή σου" όπως σου τάξανε οι τηλεντελάληδες της λίστας Πέτσα? (λίστα Πέτσα = ΑΜΕΤΡΗΤΑ εκατομμύρια από τη φορολογία των Ελλήνων που χορηγήθηκαν αδιαφανώς σε μια πλειάδα μέσων εξημέρωσης τηλεοπτικών-ραδιοφωνικών-εντύπων και διαδικτιακών για να παίζουν 24/7/356 μονόπλευρα το έργο χωρίς ερωτήσεις και κριτική στον χορηγό που τους χαρίζει τα χρήματα καθώς κανείς δεν είχε λεφτά να χαλά σε διαφημίσεις και είχε πέσει τόσο ο διαφημιστικός χρόνος των διαφημίσεων που κατάφερε και η έξυπνη σίτα να διαφημιστεί στα μεγάλα κανάλια. Αλήθεια φαίνεται πως πέφτει τόση πείνα σε όλα αυτά τα Media που θα μπορούσαν να μας μάθουν και νέα μαθηματικά αν τα λένε όλοι μαζί όπως για παράδειγμα για το ότι 2+2 κάνει 5)


Να το καταλάβω ότι η εργασία σου το απαιτεί, απαιτείται να εργαστείς για να βγάλεις χρήματα για να ζήσεις, οπότε άααααιιιντε ας πούμε ότι είναι η πρωινή σου κάρτα για το εργοστάσιο. Χτυπάς κάρτα τροπόν τινά αλλά και με ένα άλλο ρόλο της απόδειξης της υγειονομικής σου κατάστασης, ότι δεν είσαι ασθενής.  Βλέπεις πλέον η φυσική παρουσία στο χώρο εργασίας που πηγαίνεις ακμαίος, ορεξάτος, ροδοκόκκινος, χαμογελαστός και κεφάτος, δεν αποδεικνύει ότι είσαι υγιής καθώς όλοι πια ξέρουν, ακόμη και οι πιο κουτοί, ότι μπορεί δυνητικά να είσαι βαριά άρρωστος χωρίς να το γνωρίζεις και απαιτείται η συχνή διερεύνηση με ένα τεστ που κανείς λογικός άνθρωπος του παλαιού κόσμου (προ Great Reset) δε θα έκανε αν δεν είχε έστω ένα σύμπτωμα ή έστω αν δεν υπέφερε από μείζωνα υποχονδρίαση.


Οπότε κλείσαμε με την εργασία. Άντε σε αυτό ας πούμε ναι για λόγους βιοποριστικούς. Αφού δε καταφέραμε να είμαστε εισοδηματίες εφοπλιστές επιχειρηματίες θα περνάμε τη βάσανο του σκαναρίσματος τις εργασιακές μέρες μέχρι τα βαθιά μας 72 αν μέχρι τότε είμαστε όρθιοι περπατάμε και είμαστε άξιοι φοροδοτικής ικανότητας.

Πέρα από αυτά τα φαιδρά όμως....

σε όλα τα υπόλοιπα γιατί να συναινέσω?

 Γιατί να νομιμοποιήσω και να δώσω υπόσταση σε ένα πλήρως καταπιεστικό μέτρο της συνεχόμενης επίδειξης της ταυτότητας και της "υγειονομικής κατάστασης μου" στον κάθε υπαλλήλο που βάζουν πορτιέρη? Και για να έχουμε καλό ερώτημα, δεν είναι αδίκημα η αντιποίηση αρχής? Με ποια νομοθεσία που βασίζεται σε ποιό σύνταγμα μπορεί ο καθένας να γίνεται πορτιέρης σε ένα δημόσιο χώρο; 

Για να σας το κάνω πιο απλά γιατί δεν φαίνεται να το αντιλαμβανόμαστε όλοι το ίδιο. Το πεζοδρόμιο, η πλατεία που είναι ΔΗΜΟΣΙΟΣ χώρος για όλους, για ποιο λόγο να αστυνομεύεται από ιδιώτες για τη χρήση τους και αυτόν τον ζωτικό χώρο να μην μπορούν να τον απολαμβάνουν όλοι εξίσου;  Γιαυτό δε δόθηκε η παραχώρηση τους; Για να μη συνωστίζεται ο κόσμος σε κλειστούς χώρους αλλά και κάποια μαγαζιά να ωφεληθούν περισσότερων τετραγωνικών και σε τελική ανάλυση και ο εκάστοτε δήμος να ωφεληθεί κάποιου ενοικίου επί του δημοσίου αυτού χώρου.   Ας τα ανολογιζόμαστε όλα αυτά όταν μας καλούν να επιδείξουμε ταυτότητες στο δημόσιο χώρο που ανοίκει σε όλους.


Σχετικά με το άλλο σκέλος, τις αγορές σε καταστήματα λιανικής.

 0 ψώνια. Δε χρειάζομαι τίποτα.  Αν, αν κι εφόσον κάποια στιγμή χρειαστώ κάτι, θα κάνω Harry Potter Shopping. Άκου πως γίνεται τώρα αυτό το μαγικό. Πηγαίνεις και αντί για μαγικό ραβδί κουνάς ένα μαγικό 20εύρω και κάνεις ένα ξόρκι κάπως έτσι  "Παντοφλίσιους μέγεθος 44, αυτό που έχετε στη βιτρίνα, όχι αυτό, το δίπλα, όχι αυτό, από την άλλη, ααα ναι, αυτό!". 

Και τι γίνεται έπειτα? Κάτι φανταστικό. Οι παντόφλες έρχονται πακεταρισμένες μαζί με τα ρέστα από το μαγικό 20εύρω. 

Δε το πίστευα αλλά τελικά γίνεται να ψωνίσει κάποιος χωρίς υφασμάτινη διακόσμιση προσώπου, χωρίς επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας και χωρίς έλεγχο υγειονομικού χαράγματος.

 Το ίδιο φυσικά μπορεί να γίνει και στα μικρά μίνι μάρκετ, παντοπωλεία όταν αρχίσουν και απαιτούνται σκαναρίσματα στα σουπερμάρκετ. Στα επόμενα επεισόδια του Season που διανύουμε.


Και για την εστίαση τι θα γίνει? Δε θα γίνει τίποτα όσο λυπηρό κι αν είναι αυτό. Μποϋκοτάζ. Δεν υπάρχει άλλη οδός.  0 καφέδες σε "ανοικτούς χώρους".  0 τραπεζώματα σε ανοικτούς χώρους σε ταβέρνες με προϋποθέσεις σκαναρισμάτων. Δεν συναινώ στους παραλογισμούς της Νέας τάξης Πραγματών! Καμιά ταυτότητα δε θα δείξω σε κανέναν για να πιώ ένα καφέ στο ύπαιθρο ή για να φάω ένα σουβλάκι σε όρθιο στάντ έξω από το μαγαζί. Θα φτιάξω από το σπίτι μου και άντε και κουρευτείτε με το μπαρδόν κι εσείς και τα συστήματα σας.


Κανένα σκανάρισμα.

Απλά ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΝΩ.


Ουσιαστικά αν ασκούσαν όλοι (λέω, ΑΝ) το δικαίωμα άρνησης παραχώρησης της συναίνεσης τους στο παράλογο, θα οδηγούσαν το σύστημα σε μια οικονομική ασφυξία καθώς δε θα μπαίναν έσοδα από φόρους στα ταμεία του κράτους.  Πολλές χώρες το πετύχαν και με τα συχνά πικνικ στα πατώματα έξω από τα καταστήματα καταφέραν να άρουν τα παράλογα μέτρα του να σε ανοικτούς χώρους και η αγορά επανήλθε σε πρότερη κατάσταση χωρίς αυτούς τους ακατανόητους ελέγχους.


Και .. τώρα κάπου φυσικά, αν έχεις φτάσει ως εδώ, αναρωτιέσαι  "πως αυτός ο άνθρωπος διασκεδάζει, πως περνά το χρόνο του, πως βγαίνει με τους φίλους του" κλπ.   

Με φίλο μου την τελευταία Κυριακή κάναμε ποδήλατο ως Βάρκιζα, πήραμε ένα καφέ στο χέρι, καθίσαμε σε ένα τέλειο παγκάκι και ατενίσαμε τη θάλασσα λουζόμενοι από το λαμπρό φως του φθινοπωρινού ηλίου. 

Τα βράδια έχει βραδινό περπάτημα ή τζόκινγκ ή μουσική ή επιτραπέζια ή κάποια ταινία.

Υπάρχουν κυριολεκτικά χιλιάδες πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος (ψάρεμα, βόλτες, άθληση σε εξωτερικούς χώρους, κοντινές εκδρομές, πεζοπορίες) που θέλει...  

Όποιος θέλει τα ψάχνει και όλα εκεί έξω είναι και μας περιμένουν...

Εκτός του Matrix, εκτός κλειστών θυρών, εκτός ελέγχου, εκτός των δεσμών που με τη βοήθεια του κράτους και της βίας οι "θεοί" θέλουν να μας αλυσοδέσουν στη κορυφή του Καυκάσου ως νέους Προμηθείς.




Τέλος σας αφήνω εδώ ένα μικρό διαμάντι του διαδικτύου από το 2014 που προέβλεπε τη μαζική χρήση των Qr codes για την αναγνώριση των ανθρώπων και αντικατάσταση της ταυτότητας αλλά και των χρημάτων τους με ένα τέτοιο μικρό "χαραγματάκι" σε εμφανή σημείο ώστε να μη υπάρχει χρονοτριβή και να σαρώνεσαι on-the-go από όλα τις μηχανές σάρωσης που θα έχουν στήσει για σένα.



Previous
Next Post »

2 σχόλια

Click here for σχόλια
18 Νοεμβρίου 2021 στις 12:50 μ.μ. ×

Συγχαρητήρια για τις σκέψεις σου και δόξα τον Θεό που είσαι Ον με νοημοσύνη φίλε μου.. Τελικά το ποδηλατάκι έκανε δουλειά....

Reply
avatar
18 Νοεμβρίου 2021 στις 1:58 μ.μ. ×

Οι αλήθεια kikaksotiko είναι ότι οι πολλές ώρες ποδηλασίας σου αφήνουν ΠΟΛΥ χρόνο για να σκέφτεσαι και να φιλοσοφείς στις δυο ρόδες!

Reply
avatar