Life is too short to wait. Live Today!

Life is too short to wait. Live Today!

6 μήνες έξω από το κελί

6 μήνες ελευθερίας. 6 μήνες μακριά από το κελί.



Είμαι 6 μήνες έξω λοιπόν. Τέλεια. Ας τα πάρω όμως από την αρχή. Η απόδραση από ένα κελί δεν  γίνεται σε μια μέρα. Παρόλο που το είχα διοργανώσει τέλεια στο μυαλό μου για το πως θα ζήσω ΧΩΡΙΣ smartphone στην πραγματικότητα πέρασαν ... 6 μήνες μέχρι υλοποιήσω την ιδέα που περιέγραφα στο "Απόδραση από το κελί του κινητού".  Παρόλο που το σκεφτόμουν έντονα λοιπόν στις αρχές του 2019, έπρεπε να προχωρήσω στο επόμενο βήμα. Για να το δοκιμάσω κιόλας χωρίς απλά να το αφήνω να βασανίζει τις σκέψεις μου. Ίσως ήταν και ολότελα λάθος αυτή η φυγή από την τεχνολογία, σκεφτόμουν και ίσως γρήγορα να επανερχόμουν στον δρόμο των smartphones και πάλι.

Η όλη διαδικασία μέχρι να το αποφασίσω ήταν κάτι σαν μια μάχη με τη λογική, τις σκέψεις και τελικά τον ίδιο μου τον εαυτό. Και είναι σίγουρα δύσκολο να εναντιωθείς στον εαυτό σου και τις συνήθειες που είχες υιοθετήσει και τηρούσες πιστά για δέκα χρόνια. Περνώντας ο καιρός, διαπίστωνα ότι το επόμενο βήμα δεν μπορούσε να έρθει όσο είχα το κινητό στο χέρι και στην κατοχή μου. Φυσικά και οι συγκυρίες δεν βοηθούσαν. Δεν έτυχε να σπάσει παρότι έπεφτε, δεν είχε σταματήσει να λειτουργεί και δεν μου το έκλεψαν όσες φορές παραμέλησα επιμελώς την επιμέλεια του σε δημόσιους χώρους. (που είναι αυτοί οι κλέφτες όταν τους χρειάζεσαι; Αίσχος)





Έτσι αποφάσισα να το βάλω σε αγγελία ώστε να φύγει από τα χέρια μου και να μείνει ανταλλακτικής αξίας σε περίπτωση που αλλάξω γνώμη και χρειαστώ να αγοράσω κάποιο άλλο. Και έτσι έγινε. Το τηλέφωνο δόθηκε για 160 ευρώ και φυσικά είχε βγάλει τα λεφτά του στο έπακρο καθώς μέσα από αυτό έτρεξα όλη την καμπάνια της συμμετοχής για εκείνο το διαγωνισμό για τη Χαβάη το καλοκαίρι του 2016.

Στο διαταύτα βέβαια έχεις και μικροπροβλήματα που πρέπει να λύσεις όπως να κάνεις απεγγραφή/ απενεργοποίηση υπηρεσίες όπως Viber, WatchApp, facebook, instagram, messenger και χίλια δυο κερατιλίκια βερνικωμένα και μη.

Όλα τα κατάφερα να τα ξεφορτωθώ πλην του fb messenger που βλέπω μια φορά τη μέρα από PC καθώς η μαμά το χρησιμοποιεί φανατικά για να μου στέλνει συνταγές/hoaxes/τρομολαγνικά  άρθρα για καταστροφές που ποτέ δε θα έρθουν.


Και τι έχω τώρα για τηλέφωνο?

Αυτό το υπέροχο Alcatel που κάνει όλα τα απαραίτητα. Τηλεφωνάει, τηλεφωνιέται, στέλνει sms, λαμβάνει sms. Έχει ελληνικούς χαρακτήρες και το φορτίζω κάθε Κυριακή. that's all folks :


Τα υπόλοιπα θα τα απαντήσω με τις συνήθεις απαντήσεις που δίνω σε όσους ρωτάνε.

1. Γίνεται όμως το 2020 να ζεις χωρίς ένα smart τηλέφωνο. Έχει και φτηνά με 50-60 ευρώ  

6 μήνες κι ακόμη παραμένω ζωντανός. Και δεν είναι θέμα οικονομικό. Δεν είμαι φτωχός, δεν θέλω να το έχω πάνω μου. Είναι θέμα απαξίωσης της χρησιμότητας τους. Θέλω τον χρόνο μου να τον χρησιμοποιώ κατά βούληση και να διοχευτευτεί κάπου παραγωγικά διαπιστώνωντας ότι αυτό το μαραφέτι είναι σχεδιασμένο να το χρησιμοποιείς όλο και περισσότερο και να κολλάς όλο και περισσότερο σε κάτι που βλέπεις/συνδέεσαι μέσω αυτού. Δεν το πιστεύεις; Ρίξε μια ματιά γύρω σου. Ακόμη και στην οδήγηση έχουν ένα smartphone στο χέρι και έχει τύχει να σκοτωθούν ενώ κάνουν κάποιο live στο ακροατήριο τους. Η λύση είναι μια και αποτελεσματική. Το ξορκίζεις σε ανακύκλωση ή το ξεφορτώνεσαι λέγοντας "Όξω αντίχρηστε, Φτου κακά. 666"

2. Πως βρίσκεις το δρόμο χωρίς GPS?

Α υπέροχα. Έχω μάθει ότι στα Ανατολικά από εκεί που ξεκινώ και τελειώνω τη μέρα μου βρίσκεται ο Υμηττός, οπότε ως το μέσο της ημέρας ο ήλιος έρχεται από τον Υμηττό στα Ανατολικά και έπειτα πλαγιάζει και συνεχίζει προς Ελευσίνα χαράζοντας ένα τόξο στο δρόμο του προς τη Δύση. (Σημειώστε τη Γεωκεντρική θεώρηση που απλοποιεί τον προσανατολισμό κατά την οποία ο Ήλιος έρχεται λοιπόν με το άρμα του διαγράφοντας ένα τόξο από Ανατολικά στα Δυτικά, και καθώς το κάνει αυτό φωτίζει τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας με τα ευγενή αέρια (Ήλιο, Νέο, Αργό, Κρύπτο και Ξένο) που φωτίζουν την πλάση όλη. Μετά την αποχώρηση του, τα στοιχεία αυτά σταματούν να διεγείρωνται ηλεκτρομαγνητικά και σταματούν να φωτοβολούν και να φωτίζουν δια της διαθλάσεως την πλάση.

Στην πράξη εχω μάθει όλους τους βασικούς δρόμους της Αττικής και αν τύχει και χαθώ, ε δε χάθηκε κι ο κόσμος, ρωτάω και κανένα χριστιανό, old school καταστάσεις, απόλυτα αποτελεσματικό. Για στιγμές απόλυτης απόγνωσης φυσικά, έχω στο πορτμπαγκάζ ένα MLS Destinator 20ετίας που ακόμη λειτουργεί και ξέρει το κάθε στενάκι. Μέχρι να πάω στο μοναστηράκι να πάρω έναν απλό πράσινο οδηγό πόλης και να μην εξαρτάται η πλοήγηση από ένα σωρό σιδερικά κάπου στον ουρανό.  Όμως... έχω παρατηρήσει ότι 6 μήνες τώρα αναγκάστηκα να μελετήσω χάρτες πριν ξεκινήσω μια διαδρομή, αναγκάστηκα να βάλω σημάδια σε κτήρια και διασταυρώσεις προσπαθώντας να πάω κάπου και τελικά έμαθα νέες διαδρομές που μπορώ να επαναλάβω. Με άλλα λόγια, η μη υποβοηθούμενη τεχνολογικά πλοήγηση στη μεγαλούπολη, σε αναγκάζει να χρησιμοποιήσεις το μυαλό σου και να μάθεις προσανατολισμό, κεντρικές διασταυρώσεις, γεωγραφία, περιοχές.  Κάτι που κανένα "Smart" κινητό δε θα σε βοηθήσει να αναπτύξεις, απλά θα σου λύσει το πρόβλημα χωρίς να χρειαστεί καν να σε απασχολήσει ποτέ το πρόβλημα. Μέχρι να μη λειτουργεί ο γαριδοδορυφόρος ή να μη δουλεύει το κινητό σου και να νιώσεις αυτό που είσαι, ολότελα χαζός.




3. Πως βγάζεις φωτογραφίες?

Η αλήθεια είναι ότι έχω αφήσει ατάιστο το instagram, έβγαλα μόλις 100 φωτογραφίες όλο το 2019 με μια φωτογραφική μηχανή κι αυτές σε διακοπές και έχω καιρό να εξασκήσω τον ναρκισσισμό με τις selfies. Συνεπώς δεν έχω κάτι στο θηκάρι να οπλίσω και να στοχεύσω (shoot) όταν βλέπω ένα συναρπαστικό θέαμα πράγμα που μου αφήνει το ελεύθερο να το απολαύσω παρά να χάσω χρόνο στο να το καταγράψω σωστά και ίσως να το δω μια άλλη στιγμή. Δεν είναι ποτέ όμως το ίδιο όπως το να το βλέπεις και να χαίρεσαι με τα μάτια σου ζωντανά κάτι, από το να το χάνεις φροντίζοντας την καταγραφή του.

4. Πως επικοινωνείς με τους άλλους?

Υπάρχει στο τηλέφωνο μου μια λειτουργία που λέγεται κλήση. (δυο λειτουργίες έχει όλες κι όλες εξάλλου, ευλογημένος όποιος σκέφτηκε ότι ένα τηλέφωνο χρειάζεται μόνο δυο λειτουργίες) Επιλέγεις από τις επαφές και πατάς κλήση. Και ακούς τον άλλο. Ή δεν απαντά και δεν ακούς τίποτα.  Δεν υπάρχει το στάλθηκε, διαβάστηκε αλλά δεν απαντήθηκε. Ούτε απαντήθηκε με το απόλυτα μισητό "χαχαχα". Το ξαναείπα. "Θάνατος στο ΧαΧαΧα".   Δεν είναι βιαστικό και η επικοινωνία είναι δευτερεύουσης σημασίας? Τότε πάμε στη δευτερεύουσα λειτουργία του τηλεφώνου. Μπορείς να πατήσεις το "Αποστολή SMS". Κοστίζει? Οι περισσότεροι έχετε προ-αγοράσει sms στα πακέτα τηλεφωνίας και μη κρύβεστε ότι δεν έχετε. Αλλά ναι, κοστίζει. Και καλά κάνει.  Γιατί ότι δεν κοστίζει, δεν έχει και αξία. Κι αν δεν έχει αξία κάτι, γιατί να ασχοληθείς μαζί του? (δες το  Η αξία των πραγμάτων και η αξία του χρόνου για περισσότερη από αυτή τη κοσμοθεωρία περί αξίας) Οπότε για όποιον έχεις αξία, δεν θα είναι ποτέ πρόβλημα το να στείλει και ένα και δυο και 100 sms.

5. Πως βρίσκεις μια πληροφορία;

Καμία πληροφορία δεν είναι υπερβολικά επείγουσα για να χρειάζομαι να τη βρίσκω από το τηλέφωνο μου. 6 μήνες αυτό επιβεβαίωσα. Επιπρόσθετα παντού έχω πρόσβαση σε σταθερούς και φορητούς υπολογιστές με σύνδεση στο ίντερνετ ώστε να ψάξω μια πληροφορία.

5. Σκοπεύεις για καιρό να παριστάνεις τον τρελό ή όντως υπάρχει ζωή και εκτός οθόνης;

Κανείς ως το 1990 δεν ζούσε με κινητό κι όλοι ζούσαν καλά. Κι εμείς από το 1998 και μετά το κάναμε αναπόσταστο μέρος της καθημερινότητα μας, βάλαμε στα ετήσια έξοδα μας το κόστος ανανέωσης του εξοπλισμού και βάλαμε και ένα εξτρά μηνιαίο σταθερό έξοδο ο καθένας μας για να καλύπτουμε τις τηλεπικοινωνιακές μας ανάγκες(?). Βρήκαμε νέους τρόπους λοιπόν, πιο smart για να διατηρούμαστε δέσμιοι σε σταθερά έξοδα, σκλάβοι των υλιστικών αναγκών, πιστοί ακόλουθοι τάσεων που σε θέλουν περισσότερο καταναλωτή και περισσότερο υποχείριο τους. Δε θα ξεχάσω τη μαρτυρία μιας φίλης που αναβάθμισε το πρόγραμμά της με ακόμη περισσότερα GigaByte ώστε να μπορεί να βλέπει Netflix στα κενά που έχει μεταξύ μαθημάτων της. Υπέροχη ιδέα. Είχαμε την τηλεόραση καρφωμένη στην οθόνη και θρονιαζόμασταν στον καναπέ, τώρα έχουμε και μια φορητή πλάκα του Μωησή με τις 10 σειρές του Νετφλιξ που δε πρέπει να χάνουμε επεισόδιο κάθε βδομάδα.

Τέρμα Πανέξυπνο κι αυτό.   Ειδικά όσοι γεννιούνται τώρα, δεν έχουν σωτηρία. Θα τους παίρνουμε ένα άθραυστο iPhone στα πρώτα τους γενέθλια σε λίγο να έχουν να απασχολούνται να μη μας απασχολούν γιατί είμαστε απασχολημένοι με τις δικές μας οθόνες. One iPhone Per Child γιατί δεν υπάρχει κανείς μεγάλος να ασχοληθεί μαζί τους. Αυτός είναι ο κόσμος μας. Έχουν όλοι υποκύψει το βλέμμα και ακόμη και για να σκεφτούν κοιτάμε το κινητό. Και ίσως να μη σκέφτονται, ίσως η οθόνη να τροφοδοτεί τελικά τη σκέψη και να τους κατευθύνει.

Τώρα περί τρέλας, ναι, πιστεύω δεν το έχω τερματίσει ακόμη. Θα μπορούσα να δοκιμάσω και τη ζωή χωρίς ρολόι την επόμενη χρονιά.





Αν σε προβλημάτισε περισσότερο από ότι σε διασκέδασε το παραπάνω κείμενο, θα ήταν καλό να δεις και την παρακάτω TedX ομιλία μιας ακόμη εξίσου παλαβής κυρία που εξομολογείται ότι η απόφαση της να αποχωριστεί το smartphone της δυο χρόνια, ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρε ποτέ.





Previous
Next Post »